ร่างจำแลงเหมือนมหาเทวะทุกประการวูบกายหายไปยังบ่อปราณทิพย์ หลังจากลอบอ่านสาส์นที่เหลียนหลิงซือส่งมานัดหมายมหาเทวะ มันเป็นโชคชะตาของเหลียนหลิงซือที่ต้องตกตายในวันนี้ จะมาโทษใครไม่ได้ เรียกว่ารนหาที่เอง
หวางอี้เฟยเงยหน้ามองฟ้า เห็นสายพลังขององค์มหาเทวะวาบแสงขึ้นแปลบปลาบ ไอพลังสะเทือนทั่วท้องฟ้าแผ่นดินเทพ มีไอพลังเขียวเข้มคล้ำสายหนึ่งวูบไหวไปมา นางจ้องมองด้วยสายตากังวลเล็กน้อย ไอพลังของผู้ใดกันจึงเทียมพลังองค์มหาเทพได้สูสีเช่นนี้
ไม่ใช่เวลามายืนประหลาดใจ โอกาสกำจัดเหลียนหลิงซือมาถึงแล้ว ยิ่งได้กำจัดดวงจิตของนางมารหวังเจียวหลินผู้คือมหาเทวีเจาจวินกลับชาติมากเกิด ยิ่งเป็นโอกาสทอง
ร่างจำแลงแห่งองค์มหาเทวะวูบกายผ่านบ่อปราณทิพย์ไปยังดินแดนอี้หลาน แสงสว่างสีน้ำเงินวาบเป็นประกายเมื่อร่างจำแลงผ่านบ่อปราณทิพย์ลงมายืนในป่าดอกท้อด้านข้าง
แสงจันทร์เดือนเพ็ญสาดส่องสว่างเหมือนกลางวัน ร่างจำแลงยืนรอเหล
