“เพราะมึงได้เสียผู้หญิงที่รักมึงที่สุดไปแล้วจำไว้!” เคดีนพูดพร้อมกับผลักไปที่อกของมาแทนแรง ๆ มาแทนมองไปที่ใบหน้าสวยซึ่งตอนนี้พวงแก้มนวลอาบไปด้วยหยดน้ำตา...ธารน้ำเมินหน้าหนีมาแทน ภายในใจของเธอตอนนี้มันเจ็บปวดราวกับหัวใจเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
เธอไม่รู้ว่าเธอจะอธิบายความเสียใจทั้งหมดนี้ให้กับคนที่เป็นต้นเหตุฟังได้ยังไง...
“ต่อไปนี้มึงอย่ายุ่งกับธารอีก...”
“ส่วนน้องสาวกู กูจะบอกให้แอลลี่เลิกกับมึงเอง!” เคดีนพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวก่อนที่มือหนาของเขาจะเอื้อมไปคว้ามือเล็กเอาไว้
มาแทนมองภาพที่เคดีนจับมือธารน้ำด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน...
ยิ่งเขามองไปที่นัยน์ตากลมโตที่ยังคงเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา ภายในหัวใจของเขากลับยิ่งรู้สึกเจ็บปวด...
“เค...เราไปกันเถอะนะ...ไปเถอะ...” ธารน้ำเอ่ยเสียงสั่นพร้อมกับหันหลังเพื่อจะเดินออกไปจากห้อง เคดีนมองหน้ามาแทนอีกครั้งก่อนที่เขาจะพาธารน้ำเดินออ
