“พี่ปริญปิดเถอะค่ะ” หญิงสาวพูดขึ้นเพื่อให้ปริญปิดไลฟ์แถลงการณ์ของธามไทลง เพราะไม่อาจทนฟังมันได้อีกต่อไป ที่สำคัญ เธออยากฟังคำพูดพวกนี้ต่อหน้าด้วยตนเอง
“เค้ก…พี่ว่าเขารักเค้กมากนะ”
ปริญพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ แม้ไม่อยากแพ้และไม่อยากยอมรับว่าต้องเสียเขมมิกาไป แต่ในเมื่อไม่สามารถบังคับความรู้สึกใครได้ การได้เห็นคนที่รักมีความสุขก็ถือว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่งของเขาเหมือนกัน
“เค้กไม่รู้ว่า ถ้าเค้กให้โอกาสหมอธามแล้ว เขาจะทำร้ายเค้กเหมือนเดิมไหม” สิ่งที่เขมมิกากลัวมากที่สุดคือการตัดสินใจพลาด เธอไม่อยากต้องเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมา เพราะกว่าจะผ่านพ้นไปได้มันทรมานเหลือเกิน
“ทำตามความรู้สึกของตัวเองนะเค้ก พี่เชื่อว่าเค้กจะไม่เสียใจทีหลัง” เขาพูดพลางเอื้อมมือมาบีบมือหญิงสาวเพื่อให้กำลังใจเธออีกครั้ง
“เค้กขอบคุณพี่ปริญมากๆ นะคะ ที่อยู่ข้างเค้ก แม้การกระทำพวกนี้ มันจะเป็นการทำให้พี่เสียใจก็ตาม” เขมมิกาอดซ
