“เค้กขอเวลาให้ตัวเองได้ทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เค้กไม่อยากตัดสินใจอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบอีกแล้ว หวังว่าหมอธามจะเข้าใจนะคะ” เขมมิกามองหน้าคนตัวโตอย่างอ้อนวอนไม่ต่างกัน
“ได้ พี่เข้าใจ และพี่จะรอนะเค้ก พี่ขอให้เค้กเชื่อใจพี่นะว่าพี่จะไม่ทำให้เค้กต้องเสียใจอีก”
ธามไทยอมรับคำเขมมิกาแต่โดยดี อย่างน้อย เธอก็ยังคงให้โอกาส ไม่ปิดกั้นมันเสียทีเดียว และก็หวังว่าหญิงสาวคงไม่ใจร้ายกับเขามากไปกว่านี้ อย่างน้อยตอนนี้ สิ่งที่หมอหนุ่มมั่นใจได้ก็คือเขมมิกายังคงรักตนเองอยู่เหมือนเดิม
“เค้กจะไม่ขออะไรมากไปกว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว หมอช่วยเคารพการตัดสินใจของเค้กด้วยนะคะ”
เขมมิกาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง หวังว่าต่อจากนี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างเธอกับธามไทจะเป็นไปอย่างมีเหตุมีผล ต่อให้เธอจะกลับมาหาเขาหรือไม่ก็ตาม มันคงไม่มีเรื่องอื่นใดให้ต้องลำบากใจต่อกันอีก
วันเวลาผ่านไปร่วมสัปดาห์ ธามไทไม่ได้ติดต่
