“ก็เค้กคุยกับคุณข้าวน่ะค่ะ ที่คุยล่าสุดเมื่อตอนบ่าย เห็นบอกว่ากำลังจะขึ้นเครื่องแล้วนะคะ” พักหลังๆ เขมมิกากับเมรีญามักจะพูดคุยกันบ่อยขึ้น ส่วนหนึ่งก็มาจากการปรึกษาเรื่องของธามไททั้งนั้น
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้น พี่คงต้องรีบทำอะไรแล้วสินะ” ธามไทพูดขึ้นพร้อมกับเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ทำอะไรคะ?”
คนตัวเล็กมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย และเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอได้สงสัยนาน...ธามไทค่อยๆ หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มออกมาจากกระเป๋าเสื้อ พร้อมกับหยิบแหวนเพชรเม็ดโตที่อยู่ด้านในกล่องออกมา
“พี่ธามคะ เค้กว่ามันมากไป…” เขมมิกามองแหวนเพชรในมือของคนรักอย่างอึ้งๆ เธอมองว่าแหวนที่เขากำลังจะมอบให้มันมีมูลค่ามากเกินไป
“ไม่มากเกินไปหรอก สำหรับว่าที่เจ้าสาวของพี่”
ธามไทพูดยิ้มๆ ด้วยรู้อยู่แล้วว่าเขมมิกาจะต้องมีสีหน้าเช่นนี้ เธอมักจะเกรงใจและไม่เคยอยากได้อะไรจากเขาเสมอ
“แต่เค้กไม่มีอะไรให้พี่ธามเ
