@โรงพยาบาล
บรรยากาศภายในห้องพักแพทย์ยามเช้าเต็มไปด้วยกลิ่นสะอาดและแสงแดดอ่อนที่ส่องลอดผ้าม่านบางเข้ามา เสียงฝีเท้าคู่หนึ่งดังใกล้เข้ามา พร้อมร่างของหมอปลายที่เดินเข้ามาอย่างมั่นอกมั่นใจ ใบหน้ายิ้มยั่วแฝงความขี้เล่นตามสไตล์ ดวงตาวิบวับอย่างรู้ทันก่อนจะทักขึ้นด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
"ไงจ้ะ...ผัวเด็กหายไข้แล้วเหรอ"
หมออิงฟ้าหันขวับกลับมา ดวงตาคมสวยจ้องเพื่อนรักเขม็งทันทีที่ได้ยินคำทัก หางคิ้วกระตุกเบา ๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงความตำหนิ
"พูดดีๆหน่อย ที่นี่โรงพยาบาลนะ มึงให้เกียรติสถานที่ด้วยค่ะ"
เธอสวมเสื้อกาวน์ขาว ยืนเท้าสะเอว สีหน้าเข้มแต่ในแววตากลับมีแววขำปนอยู่ลึก ๆ ขณะที่หมอปลายยกมือไหว้ปลอบ ๆ พร้อมยิ้มอย่างรู้สึกผิดแบบไม่จริงจังนัก
"ค่าาาาา....ขอโทษนะคะคุณหมอ ว่าแต่น้องภูผาหายเป็นไข้หรือยังคะ คุณหมอถึงได้มาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ขนาดนี้" หมอปลาย
คำถามของเพื่อนทำเอาอิ
