พ้นสายตาของชานนท์และมะนาว คุณหมอคนสวยถอนหายใจออกมาอย่างแรง มือนุ่มปล่อยมือหนาออกจากการจับกุม ราวกับคลายความตึงเครียดที่สะสมอยู่ในอก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ในร้านอาหารหรู ท่าทางผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่สายตายังแฝงความเหนื่อยล้าและทิฐิที่ไม่ยอมแพ้
"เฮ้อ ~~~~"
เสียงถอนหายใจยาวตามมาด้วยความรู้สึกที่เหมือนหนักอึ้งอยู่ในใจ ราวกับต้องแบกรับความเจ็บปวดมากมายที่เกิดขึ้น
"ถอนหายใจแรงเชียว"
ภูผาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงความเอ็นดู มองเธอด้วยสายตาอบอุ่นและอ่อนโยน ราวกับต้องการให้เธอคลายความกังวล
"........"
ความเงียบเล็กน้อยในบรรยากาศ เติมเต็มด้วยความรู้สึกอึดอัดที่ยังคงหลงเหลืออยู่
"แฟนเก่าพี่เหรอครับ..."
คำถามเรียบง่ายแต่แฝงความอยากรู้จริงใจ สายตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและต้องการความมั่นใจ
"อืม.."
คำตอบสั้นๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่นและความทรงจำเจ็บปวดที่ยังฝังลึกอยู่ในใจ
"และอีกคนก็เพื่อน ??"
