วันเวลาผ่านล่วงเลยมาจนถึงเดือนที่แปด ภูผายังคงตามจีบคุณหมอคนสวยไม่มีลดละ ด้วยความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ จากเคยปิดกั้นตัวเองสร้างกำแพงเอาไว้หนา มาตอนนี้กำแพงที่เคยสร้างเอาไว้กลับถูกเด็กหนุ่มทลายลงอย่างง่ายดาย จากคนที่ไม่คิดจะมีใคร ชีวิตเรียบง่ายกลับต้องมาวุ่นวายว้าวุ่นเพราะคนๆเดียว
แสงแดดอ่อนส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องตรวจเล็กๆ ที่มีเพียงเสียงแอร์ครางเบาๆ ภูผายืนพิงประตู ยกมือเสยผม ลอบมองหญิงสาวที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ดวงตาคมเต็มไปด้วยแววออดอ้อนเจือความซุกซนปนจริงจัง
"วันนี้มีงานเลี้ยงรุ่น...ผมขอไปด้วยได้ไหมครับ"
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล สายตาแน่วนิ่งแต่มีประกายระริกระรี้ของคนกำลังประจบ
"จะไปทำไม นายไม่ใช่ศิษย์เก่าคณะแพทย์สักหน่อย"
เธอเลิกคิ้วมองเขาอย่างประหลาดใจ ปากเม้มเป็นเส้นตรง ก่อนจะก้มลงจัดเอกสารบนโต๊ะ
"ก็ผมอยากไปกับพี่หมอนิครับ เราสองคนรู้จักกันมาตั้งนาน ผมเองก็อยากจะรู้
