พายุร้ายซ่อนรัก

รินลดา

สาวสวยเจ้าของลักยิ้มสองข้างที่ใครๆเห็นเป็นต้องหลงรัก นักศึกษาปี 4 คณะนิเทศน์ศาสตร์ ลูกสาวเจ้าของโรงงานเฟอร์นิเจอร์ชื่อดังที่ส่งออกทั้งในและนอกประเทศ

รินลดาสาวสวยอีกคนในกลุ่มที่มีพลอยใสและเพียงฟ้าเป็นเพื่อนสนิท หญิงสาวที่พูดน้อยและตบเจ็บเธอเคยตบหญิงสาวคนนึงล้มทั้งยืนมาแล้ว

รินลดามีพี่ชาย 1 คนชื่อว่า ภูผา อายุ 25 ปี มีหน้าที่ช่วยงานในบริษัทที่บ้านของเธอนั่นเอง ภูผา นั่งตำแหน่งรองประธานบริษัทอีกไม่นานก็คงได้เป็นประธานเต็มตัว เพราะท่านการุณผู้เป็นพ่ออายุเยอะแล้วและอยากมีเวลาพักผ่อนกับภรรยาที่ชื่อจินดา แม่ของรินลดาและภูผานั้นเอง

จากการที่เป็นลูกสาวคนสุดท้องของบ้านและมีพี่ชายที่รักและเป็นห่วงและหวงน้องสาวมาก ทั้งพ่อและพี่ชายเคยส่งเธอไปเรียนมวยไทยไว้เพื่อป้องกันตัว แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เคยเอาความรู้เหล่านั้นออกมาใช้เลย

“ ยัยริน มานานแล้วเหรอ ? ” เสียงพลอยใสตะโกนถามมาแต่ไกล พลอยใสที่เป็นถึงดาวคณะและเป็นคนแรกของกลุ่มที่หนีไปมีแฟน ที่แฟนอย่างพี่อาทิตย์ทั้งรักและหวงเป็นอย่างมากและยังมีลูกแฝดที่น่ารักมากๆอีกด้วย

“ เพิ่งมาถึงนะ นั่นถืออะไรมา ? “ รินลดาเอ่ยถามเพื่อนออกไปที่เวลามาเรียนมักมีของกินติดมือมาตลอด เพราะพลอยใสรักในการกินเป็นอย่างมาก

” แฮร่ !! ข้าวเหนียวหมูปิ้ง เราซื้อมาฝากรินกับฟ้าด้วยนะ นี่เอาไปคนละชุด “

” ขอบใจจ้า แม่สาวนักกิน “ กินเก่งจริงๆร้านไหนอร่อยรู้หมด

ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!!!

สองสาวนั่งคุยหัวเราะกันสนุกสนานโดยมีอาทิตย์นั่งฟังอยู่เงียบๆตามประสาคนพูดน้อยทั้งสองนั่งคุยกันไม่นานเพียงฟ้าก็เดินมากับเมฆและตามมาด้วยพายุ แม้พวกเขาจะเรียนจบไปแล้วแต่พวกเขาก็ยังมามหาลัยทุกวัน เมฆต้องมาทุกวันอยู่แล้วเพราะเป็นอธิการดูแลที่นี่ ส่วนอาทิตย์มาส่งคนรักของเขาทุกวัน แต่พายุนี่สิ ?

“ นี่ของเธอยัยพลอยซื้อมาฝาก ” รินลดาส่งถุงหมูปิ้งให้เพื่อนที่มาใหม่อย่างเพียงฟ้า

“ นี่ยัยพลอยวันหลังขอสลัดผัก สลัดผลไม้บ้างได้มั้ย ฉันเบื่อหมูปิ้งแล้วจะให้กินจนเรียนจบเลยมั้ย ” บ่อยครั้งกับการได้กินหมูปิ้งร้านนี้ของสองสาว เพราะมันเป็นร้านโปรดของเพื่อนเธอนั่นเอง เพียงฟ้าก็เป็นเพื่อนอีกคนที่ชิงมีแฟนตามพลอยใสไปนั่นก็คือ เมฆลูกชายอธิการเจ้าของมหาลัยที่พวกเธอเรียนอยู่นั่นเอง และทั้งสองก็มีลูกน้อยที่น่ารักกันแล้ว

พายุเดินมานั่งลงข้างๆรินลดาอย่างเช่นทุกครั้ง เพราะเพื่อนของเขามานั่งเป็นคู่กันกับเพื่อนคนตัวเล็กข้างๆเหลือแค่เธอกับเขาทุกอย่างเลยออกมาเป็นแบบนี้หรือเป็นเขาเองที่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้

“ กินหมูปิ้งมั้ยค่ะ ยัยพลอยซื้อมาฝาก ” รินลดาหันไปถามคนพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ ขอบใจมาก กินเถอะพี่กินกาแฟมาแล้ว ” พายุเอ่ยบอกคนตัวเล็กออกไป สำหรับเขากาแฟในตอนเช้าคือสิ่งที่ดีที่สุดเพราะถ้าไม่ได้กาแฟคงหลับ เพราะนอนดึกๆดื่นๆแทบทุกคืน

และหญิงสาวที่วันนี้มัดผมหางม้าโชว์เรียวหน้าสวย แล้วคนจมูกไวอย่างพายุก็รู้ได้ทันทีว่าคนตัวเล็กใช้น้ำหอมกลิ่นใหม่มา มันไม่ใช่กลิ่นที่เขาคุ้นเคย มันไม่ใช่กลิ่นประจำของเธอ และกลิ่นนี้ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายซะด้วยซ้ำ

เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นความสงสัยมันพาปากให้เอ่ยถามออกไป

“ เปลี่ยนน้ำหอมเหรอ ” พายุถามไม่ได้เบามากแต่เพื่อนคนอื่นมัวแต่หนุงหนิงกันมันเลยไม่มีใครได้ยินคำถามของเขานอกจากรินลดา

“ อะ อ๋อ พอดีน้ำหอมรินหมดค่ะ เลยไปแอบใช้ของพี่ภูผามา เหม็นเหรอค่ะ ? “ คนตัวเล็กเอ่ยถามออกไปในตามีเครื่องหมายคำถามมากมาย ความมั่นใจหายหมด

” หึ “ พายุที่เห็นสายตาลังเลนั้นกลับชอบใจหัวเราะเบาๆในลำคอ ใบหน้าหล่อก้มลงไปสูดดมกลิ่นน้ำหอมใกล้ๆ แม้กลิ่นมันจะไม่เหมือนทุกครั้งแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดี ปลายจมูกแกร่งเฉี่ยวเข้าไปใกล้กับแก้มนวล ทำให้รินลดาสะดุ้งตกใจขึ้นทันที พายุได้แต่ยกยิ้มมุมปากแววตาตื่นตกใจของเธอมันทำให้เขาเอ็นดู

ตาคมคอยลอบมองคนข้างๆอยู่บ่อยครั้ง ในตอนแรกๆรินลดามีอาการตื่นกลัวเขาเป็นอย่างมาก เป็นเขาเองที่คอยถามไถ่ คุยนั่นคุยนี้กับเธอมันเหมือนเป็นการละลายพฤติกรรมของอีกฝ่ายจนตอนนี้เหมือนคนตัวเล็กจะไม่ได้กลัวเขาแล้ว กลับกล้าชวนเขาคุย ชวนกินนั่นกินนี่ตามประสา

รินลดามักไปไหนมาไหนกับพายุบ่อยครั้ง เช่น เวลาออกไปกินข้าวข้างนอก หรือไปเที่ยวกันในตอนวันหยุด เพราะเพื่อนสองคนต้องไปกับแฟนเลยเหลือแค่เธอกับพายุต้องไปด้วยกันจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

09:00 น.

เมื่อได้เวลาเรียนสามสาวก็เดินขึ้นตึกเรียนไปเหลือเพียงสามหนุ่มที่นั่งคุยกันสักพักก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง

“ นี่พวกเธอว่าไหมว่า พี่พายุน่ากลัวที่สุดในกลุ่มสามหนุ่ม ” เพียงฟ้าเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองออกไป

“ ใช่ เงียบสุดในกลุ่ม นิ่งสุด และสายตาก็ดูดุที่สุดด้วย ” ตามมาด้วยพลอยใสที่เอ่ยขึ้น

“ แต่ฉันว่าเหมือนพี่เขาจะชอบรินนะ ” พลอยใสที่คิดว่าพายุน่าจะชอบเพื่อนเธอเพราะเห็นเขาชอบลากเพื่อนเธอไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ

“ บ้า !! เขาจะชอบฉันได้ยังไง ที่ฉันต้องไปไหนมาไหนกับเขาเพราะพวกเธอสองคนนั่นแหละไปกันเป็นคู่ เลยเหลือฉันกับพี่เขาไง ” รินลดาไม่ปล่อยให้เพื่อนได้คิดไปเองนานเลยเอ่ยขัดขึ้น

แม้เธอจะขัดเพื่อนออกไปแบบนั้นแต่เพื่อนทั้งสองก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี พวกเธอแค่คิดว่าพายุเรียนจบออกไปแล้วแต่กลับมามหาลัยทุกวัน 3 ปีแล้วที่ สามหนุ่มเรียนจบไปและ 3 ปีแล้วแต่พายุจะมหาลัยทุกวันในตอนเช้าหรือบางวันก็ เช้า เที่ยง เย็น ถ้าเป็นอาทิตย์กับเมฆพวกเธอเข้าใจได้แต่พายุนี่สิ อะไร ยังไง

และที่แปลกกว่านั้น คือ ลากรินลดาเพื่อนของพวกเธอไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เช่น ไปกินข้าว และไม่นั่งใกล้ใครเลย แม้มีที่ว่างอีกที่ก็ยังต้องนั่งใกล้รินลดาเพื่อนเธออยู่ดี บทสนทนาของสามสาวจบลงเพียงเท่านั้นเพราะอาจารย์เดินเข้าห้องมา

ตกบ่ายของวันเดียวกันนั้น สามสาวที่เลิกเรียนแล้วก็พากันไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานของเมฆประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้าไปก็เจอเข้ากับสามหนุ่มที่นั่งกันอยู่อาทิตย์มารับพลอยใสเข้าใจได้ แต่พายุมาทำไมอีกอันนี้ไม่มีใครเข้าใจ ตาคมหันมามองรินลดาที่วันนี้มัดผมหางม้า แต่งหน้าอ่อนๆ ปากสีชมพูระเรื่อกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่เมื่อหญิงสาวยิ้มเมื่อไหร่ลักยิ้มสองข้างจะปรากฏขึ้นทันที พายุใจเต้นรัวทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มนั้น

พลอยใสเดินไปนั่งยังโซฟาอีกตัวที่อาทิตย์นั่งอยู่ เพียงฟ้าเดินไปนั่งใกล้ๆเมฆที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกตัว มันเลยเหลือที่ว่างที่เดียวนั่นคือโซฟาตัวที่พายุนั่งอยู่ รินลดาที่รู้ตัวว่าสถานการณ์บังคับแบบนี้เธอเจออยู่ครั้งก็เดินไปนั่งใกล้ๆพายุอย่างว่าง่าย ไม่นาน..

พรึบ !!! หมับ !!!

พายุยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วจับหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของรินลดาแล้วพาเดินออกจากห้องทำงานของอธิการไปทันที สองสาวได้แต่นั่ง งง มีเพียงแค่สองหนุ่มเท่านั้นที่พอจะเดาอะไรออกก็ได้แต่อมยิ้มให้ไอ้เพื่อนหน้านิ่งที่ลากอีกคนอีกไป

“ เออ จะ จะไปไหนค่ะ ” รินลดาที่โดนลากมาแบบไม่ทันตั้งตัวก็เอ่ยถามขึ้น

“ ไปซื้อน้ำหอม ” พายุเอ่ยตอบสั้นๆที่เขาต้องขับรถกลับมาอีกเพราะตั้งใจจะมาพาคนตัวเล็กไปซื้อน้ำหอม ก็เธอบอกน้ำหอมหมด

รถสปอร์ตคันหรูขับออกจากมหาลัยตรงไปยังห้างดังที่อยู่ไม่ไกลทันที ภายในห้องโดนสารเงียบมีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศเท่านั้น รินลดาที่อึดอัดกับความเงียบนี้จึงเอ่ยพูดขึ้น..

“ พี่ไม่ต้องพารินไปซื้อก็ได้นะคะ เดี๋ยววันหยุดรินไปซื้อเอง ”

“ ไม่ต้องพี่พาไปเอง อย่าดื้อ อย่าขัด ”

รินลดาที่ได้ยินดังนั้นก็ได้แต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาอีก นั่นก็คือเธอชินแล้วกับผู้ชายหน้านิ่งคนนี้ ตาคมลอบหันไม่มองคนตัวเล็กข้างๆที่เอาแต่นั่งเงียบ พลางยกยิ้มชอบใจ

^^