พายุร้ายซ่อนรัก

พายุ

หนุ่มหล่ออีกคนของคณะวิศวะกรรมโยธาปี 4 ที่ตอนนี้เรียนจบแล้ว ลูกชายคนโตของท่านชัยยุทธมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลไปทั่วทุกวงการ เขาทำธุรกิจสีเทามากมาย หวังอยากให้ลูกชายคนโตอย่างพายุมาสืบทอดธุรกิจสีเทาและสืบทอดทายาทตระกูลมาเฟียต่อ แต่พายุดันไม่ชอบขอยกทุกอย่างให้น้องชายอีกคน

พายุหนุ่มหล่อร้ายของวิศวะอีกคน เจ้าของผับหรูที่ชื่อว่า Storm Pub หนุ่มหล่อรวยที่สาวๆหลายคนใฝ่ฝัน ไม่ใช่ว่าใครจะเข้าถึงตัวเขาได้ง่ายๆ

ในผับมีพนักงานสาวสวยมากมายต่างอยากขึ้นไปดูแลปรนนิบัติเขาแต่เขาก็ไม่เคยเรียกพนักงานในผับเขาขึ้นไปหาเลย และต่อให้พนักงานเหล่านั้นจะสวยมากแค่ไหนพายุก็ไม่เคยสนใจ พายุไม่ใช่ผู้ชายเจ้าสำราญที่จะควงผู้หญิงไปทั่วมีบ้างที่เขาเรียกสาวๆมาใช้บริการแต่ผู้หญิงเหล่านั้นมาทำงานรับเงินแล้วจบ แค่ทำงานจริงๆไม่สานต่อใดๆ แต่ก็ไม่บ่อยที่เขาจะเรียกมา

คนที่จะขึ้นไปยังห้องทำงานและห้องนอนของเขาได้ก็มีแค่เพื่อนสนิท 3 คนของเขากับลูกน้องคนสนิทของเขาเท่านั้น ความเป็นส่วนตัวของเขาคือสิ่งที่เขาหวงแหนเป็นอย่างมากตามสไตล์คนนิ่ง ขรึม แม้แต่แม่บ้านที่จะมาทำความสะอาดห้องนอนห้องทำงานเขาก็เรียกจากบ้านใหญ่มา

“ ไอ้พายุ มึงจะมาทำผับให้เหนื่อยทำไมว่ะ พ่อมึงธุรกิจเยอะแยะไม่ไปดูแลต่อ ” เมฆเพื่อนสนิทเอ่ยถามขึ้น เพราะเขาเห็นถึงความเหนื่อยของเพื่อนที่ต้องดูแลผับหรูแห่งนี้เอง พายุทำทุกอย่างคนเดียวดูแลลูกน้อง ทำเอกสารต่างๆ สั่งเครื่องดื่ม เทสเครื่องดื่มต่างๆก็เป็นพายุที่ดูแลทั้งหมด

“ กูไม่ชอบ ” คนพูดน้อยก็ตอบสั้นๆง่ายๆไปแค่นั้น เพื่อนอย่างเมฆก็ไม่คิดจะถามอะไรต่อ

“ ไอ้อาทิตย์แม่ง !! เรียกให้มาก็ไม่ยอมมา ” เมฆบ่นให้เพื่อนอีกคนอย่างอาทิตย์ โทรเรียกให้มานั่งดื่มด้วยกันก็ไม่ยอมมา

“ มันก็อยู่กับเมีย ไม่เหมือนมึงเมียไม่อยู่แล้ว เที่ยว ” พายุว่าให้เพื่อนที่ว่างเมื่อไหร่ก็มาหมกตัวอยู่ที่นี่ตั้งแต่ที่ยังไม่มีเมีย จนตอนนี้มีเมียเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว

“ เมียไม่อยู่แม่งโคตรเหงาเลยไอ้สัด ” เพียงฟ้าที่ไปทำธุระกับครอบครัวหลายวันหอบลูกหอบเต้าไปด้วย ทำให้เมฆผู้ที่ติดเมียมากต้องอยู่คนเดียว เพราะช่วงนี้งานเยอะเลยไปกับเมียด้วยไม่ได้

“ แล้วมึงละ กูรู้นะเว้ย..ว่าใครที่มึงสนใจทำไมมึงไม่จีบน้องเขาให้เป็นเรื่องไปราวไปเลยว่ะ ” เมฆที่พอจะรู้เรื่องของเพื่อนมาบ้างตามประสาคนขี้เสือกก็เอ่ยบอกเพื่อนออกไป ชอบก็แค่จีบจะเก็บเอาไว้ทำไม

“ ….. ” พายุนิ่งเงียบไปตอบ ไม่แสดงความคิดเห็นอะไรออกมา

บทสนทนาของทั้งสองก็จบลง ในมือหนาถือแก้วน้ำสีอำพันแกว่งไปมาพลางกระดกดื่มอย่างใจเย็น สายตาคมทอดมองลงไปยังชั้นล่างของผับที่มีบรรดาลูกค้าชายหญิงของเขาดื่มดั่มอยู่กับบรรยากาศและเสียงเพลง บางคนเต้นโยกย้ายไปมาสนุกสนานราวกับเอาความเครียดมาทิ้งไว้ที่นี่

บางคนนั่งก้มหน้าก้มตาดื่มราวกับคนที่มีความทุกข์และให้แอลกอฮอร์ค่อยเยียวยาจิตใจก็ไม่ปาน

ที่นี่เป็นทั้งที่ทำงานและบ้านอีกหลังของชายหนุ่ม พายุมีคอนโดหรูอยู่แต่นานๆครั้งจะกลับไปนอนซะที เพราะเขาขี้เกียจขับรถไปกลับดึกๆทุกคืน ทั้งยังเรื่องความปลอดภัยต่างๆ ลูกมาเฟีย เจ้าของผับอย่างพายุมีทั้งศัตรูทางธุรกิจและศัตรูจากพ่อที่ค่อยจะเล่นงานเขาเพื่อแก้แค้นพ่อ

ทำให้ที่ผับแห่งนี้มีการ์ดและลูกน้องของเขาอยู่มากมาย ที่คอยดูแลความปลอดภัยให้เจ้านายและทายาทคนโตของเจ้าพ่อมาเฟียผู้ที่เป็นนายใหญ่ของพวกเขา

คนส่วนน้อยที่จะรู้ความเป็นมา รู้เรื่องครอบครัวของพายุมีแค่เพื่อนสามคนและสาวๆอีกสามคนเท่านั้นที่รู้ แต่สาวๆก็ยังรู้ไม่ทั้งหมดอยู่ดี

ยิ่งถ้านักศึกษาในมหาลัยยิ่งไม่มีใครรู้อะไรเลยทุกคนรู้แค่ว่า พายุเป็นเจ้าของผับหรูที่รวยและหล่อมากๆคนนึง แต่ภายใต้ความหล่อเหลานั้นซ่อนความดุร้ายไว้มากมาย เขาฆ่าคนได้ภายใต้รอยยิ้มหล่อๆนั้น ถ้าไม่สุดจริงๆเขาจะไม่ลงมือกับใครเลย ส่วนใหญ่หน้าที่ๆคอยจัดการคนเหล่านั่นคือหน้าที่ของลูกน้องเขามากกว่า

ทั้งสองนั่นดื่มกันไปคุยกันไปจนดึก เมฆเลยขอตัวกลับก่อนทำให้เหลือแค่พายุที่นั่งดื่มอยู่คนเดียวเงียบๆ ในใจกลับคิดถึงใครบ้างคนแต่มันมีเหตุผลมากมายที่ทำให้เขาต้องเก็บความรู้สึกทั้งหลายเอาไว้

เพล้ง !!!!!! กรี๊ดดดดด !!!!!

เสียงกระจกโต๊ะจากชั้นล่างแตกดังสนั่นหวั่นไหว ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของนักเที่ยวดังขึ้น ผู้คนในโซนหน้าเวทีต่างชุลมุนวุนวายกันเป็นอย่างมาก

เพราะมีกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนึงกำลังต่อยตีกันอยู่ นักเที่ยวทั้งหญิงและชายต่างพากันหาที่หลบซ่อนที่กำบัง นักดนตรีบนเวทีก็หยุดเล่นลงด้วย เช่นกัน

บรรดาการ์ดของร้านหลายสิบคนเข้าไปควบคุมตัวผู้ที่ก่อเหตุไว้ พายุนั่งมองเหตุการณ์จากชั้นสองห้อง VIP อยู่เงียบๆ ความนิ่ง ใจเย็นของเขามันคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

“ คุณพายุครับ เราจับตัวคนก่อเหตุได้แล้วครับ ” ลูกน้องคนสนิทวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมาบอกผู้เป็นนาย

“ มันเป็นใครคนมาป่วนหรือลูกค้าที่มาดื่มแล้วทะเลาะกัน ” พายุเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทออกไป

“ น่าจะมีคนจ้างมาครับ ” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยบอกผู้เป็นนายอีกครั้ง

“ จับมันไปขังไว้ห้องมืด ” ห้องมืด คือห้องที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อจัดการกับศัตรูและนักเที่ยวที่ตั้งใจมาก่อกวนหรือแม้กระทั่งคู่ค้าทางธุรกิจที่ล้ำเส้นเขา ห้องที่แม้แต่เสียงปืนก็ไม่สามารถหลุดลอดออกมาได้

“ ครับ ” ลูกน้องคนสนิทรับคำอย่างว่าง่ายและเดินออกจากห้องไปทันที

สองเท้าหนักสาวเท้าเดินไปยังห้องมืด ที่ลูกน้องคุมตัวคนที่มาป่วนผับเขาไปขังไว้ ชายฉกรรจ์คนก่อเหตุที่เห็นพายุเดินเข้าไปก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาทันที สายตาคมดุนั้นมันทำให้เขาหวั่นกลัวเป็นอย่างมาก

พรึบ !!!

พายุเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ประจำของเขาขาแกร่งยกขึ้นมาไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ สายตายังคงจ้องมองไปยังกลุ่มคนที่เข้ามาป่วนร้านของเขา

“ ใครส่งพวกมึงมา ” พายุเอ่ยเสียงเย็นออกไป

“ …… ” เงียบ ไม่มีใครตอบหรือพูดอะไรออกมาชายกลุ่มนั้นยังนั่งเงียบ

“ กูให้โอกาสมึงตอบ พวกมึงเสือกไม่ตอบ ถึงเวลาอย่ามาอ้อนวอนขอชีวิตจากกู ” เป็นอีกครั้งที่พายุเอ่ยออกไป ในตาคมฉายแววความไม่พอใจออกมา

“ กูถามว่าใครส่งพวกมึงมา ”

“ …… ”

อีกด้านของผับ …

ไม่นานชั้นล่างก็เคลียร์เรียบร้อยจากบรรดาการ์ดและพนักงานร้านที่เก็บกวาดพร้อมให้ลูกค้ากลับมาสนุกได้อีกครั้ง

เสียงดนตรีเล่นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเหล่าบรรดาผีเสื้อราตรีก็กลับมาสนุกสนานกันอีกครั้ง เช่นกัน

ลูกน้องและพนักงานล้วนรักและซื่อสัตย์กับพายุผู้เป็นนายเป็นอย่างมาก เพราะพายุเต็มที่กับเรื่องค่าตอบแทน ทั้งเงินเดือน เงินล่วงเวลา เงินพิเศษต่างๆอีกทั้งยังมีสวัสดิการสำหรับพนักงานที่ดีมากๆ เช่น ค่ารักษาพยาบาลทั้งพนักงานและพ่อแม่ลูกเต้าของพนักงาน พายุยึดถือเรื่องเหล่านี้มาก เขามองว่าทุกคนมาทำงานในเวลากลางคืนจนดึกจนดื่น หรือบางคนเกือบเช้ากว่าจะได้กลับบ้าน ซึ่งเวลานี้เป็นเวลาที่คนเหล่านั้นควรได้อยู่กับครอบครัว ลูกเมีย หรือพ่อแม่ มันเลยทำให้เขาเห็นใจพนักงานร้านเขาทุกคน

แต่สิ่งที่พายุเกลียดที่สุดคือ ลูกน้องที่ทรยศหักหลังทำตัวเป็นหนอนคอยส่งข่าวให้ศัตรูคู่แข่ง หากเขาจับได้เท่ากับคนๆนั้นได้กลับบ้านเก่า อย่างไม่มีสิทธิ์แม้จะขอโอกาส

พายุเติบโตมาท่ามกลางความเป็นมาเฟียของพ่อเข้าซึมซับทุกอย่างมาจากพ่อและครอบครัวของเขา แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากสืบทอดทายาทมาเฟีย ไม่ได้อยากรับช่วงธุรกิจของพ่อต่อ เขาเลยยกทุกอย่างให้กับน้องชายคนรองของเขาที่ชื่อ “สายลม” และพายุก็ยังมีน้องสาวที่น่ารักมากๆอีกคนชื่อ “ ทอรุ้ง ”

และเขาก็ได้มาลุงทุนสร้างผับ“ Storm Pub“ แห่งนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นอาชีพและธุรกิจของเขาเอง ซึ่งในตอนนี้มีสาขาขยายออกไปแล้วหลายสาขา

ความเก่งกาจ ฉลาดในการบริหารของพายุทำให้ธุรกิจของเขาเจริญเติบโตตั้งแต่ที่เขาอายุเพิ่ง 19 ปี เขาพิสูจน์ตัวเองจนท่านชัยยุทธพ่อของเขาไว้วางใจปล่อยให้ลูกชายคนโตได้ออกมาใช้ชีวิตอย่างที่ลูกชายต้องการ

สายลม

น้องชายเพียงคนเดียวของพายุ เรียนอยู่มหาลัยชื่อดังอีกแห่งนึงมีอายุ 21 ปี นานๆสองพี่น้องจะได้เจอกันสักครั้งแต่ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเจอกันน้อยแต่ความรักความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องเหนี่ยวแน่นเสมอมา

น้องชายที่ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย งานที่สายลมต้องรับผิดชอบคือธุรกิจสีเทาของท่านชัยยุทธพ่อของเขานั่นเอง เช่น บ่อนการพนัน และอื่นๆอีกหลายอย่าง

ทอรุ้ง

น้องสาวที่น่ารักของพายุและสายลมเป็นนักศึกษาแพทย์ ทอรุ้งสนิทกับพี่ชายทั้งสองคนมาก สาวน้อยขี้อ้อนที่พี่ชายทั้งสองต้องยอมให้กับความขี้อ้อนของน้องสาว

บ่อยครั้งที่ทอรุ้งจะมาหาพี่ชายที่ผับ…..

[ มาเพราะคิดถึง ไม่ใช่ ]

[ มาเพราะอยากได้อะไรสักอย่าง ] เลยมาอ้อนเอาจากพี่ชายอย่างพายุ

สาวน้อยสดใสน่ารัก เป็นที่รักของคนทั้งบ้านรวมทั้งพ่อและแม่ของพายุด้วย เช่นกัน

^^