ลิลลี่ขับรถกลับมายังบ้านของแทนไทระหว่างทางเห็นเข้ากับรถตู้คันนึงจอดอยู่ไม่ไกลจากบ้านของแทนไทมากนัก มือเรียวรีบหักพวงมาลัยเข้าข้างทางทันที กระบอกตาสวยนั่งจ้องมองไปยังรถตู้คันนั้นนิ่ง ไม่นานชายชุดดำคนนึงเดินลงจากรถและเดินตรงไปด้อมๆมองๆยังหน้าบ้านของแทนไท
“ หึ ดมกลิ่นกันเก่งดีนี่ รู้แล้วสินะว่าฉันอยู่ที่นี่ ” รอยยิ้มมุมปากเกิดขึ้นบนใบหน้าเรียวสวยทันที เธอก็คิดอยู่แล้วว่าสักวันพายุจะต้องรู้ที่อยู่ของเธอและแทนไทและพายุต้องรู้เข้าสักวันว่าพ่อเธอยังไม่ตาย เธอเลยตัดสินใจย้ายโรงพยาบาลให้พ่อ
มือเรียวหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมากดโทรออกหาแทนไทไม่นานปลายสายก็รับสาย….
“ ว่าไง ”
“ มีคนอยู่หน้าบ้านพวกมันคงรู้แล้วว่าเราอยู่ที่นี่ ”
“ หึ ! หูตาไวชิบหายไอ้พวกเหี้ย ” แทนไทสบถคำหยาบออกมาทันที
“ เธอขับรถมารับฉันหลังบ้าน รู้ใช่มั้ยต้องเข้าซอยไหน ” ซอยนี้จะไม่มีใครรู้เลยถ้าไม่ใช่คนแถวนี้และในซอยก็ไม่มีบ้านพ
