เช้าของอีกวัน รินลดาที่ตื่นก่อนนอนมองใบหน้าหล่อ คิ้วคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักสีชมพู หน้าขาวเนียนราวกับผู้หญิง ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ เธอเห็นเขาครั้งแรกในวันที่รวมกิจกรรมรับน้องเธอว่าเขาหล่อมาก สายตามีเสน่ห์ของเขาในวันนั้นจ้องมายังเธอเป็นเธอเองที่สบตากับเขาแล้วต้องหลบสายตาหนี
ในบรรดาสามหนุ่มไม่มีใครสูบบุหรี่เลยสักคน พายุแม้เขาจะเป็นเจ้าของผับและดื่มแทบทุกคืนแต่บุหรี่เขาไม่เคยแตะต้อง เพราะพวกเขามองว่ามันส่งผลเสียต่อคนรอบข้างมากเกินไป เลยไม่มีใครติดที่จะแตะต้องมัน เลยทำให้สามหนุ่มมีเรียวปากสีชมพูที่ผู้หญิงบางคนยังต้องอิจฉา
“ มองผัว ผัวหล่อกว่าไอ้พระเอกซีรี่ย์หน้าจืดคนนั้นใช่มั้ยครับ ” พายุที่รู้สึกตัวนานแล้วแต่คือไม่อยากลืมตาเท่านั้น
“ อุ้ย !! แกล้งอีกแล้วนะคะ “ รินลดาตกใจก็เธอเห็นว่าเขานอนหลับอยู่
“ แกล้งอะไร พี่ไม่แกล้งเมียจ๋าต่างหากที่เอาแต่จ้องหน้าผัวจนไม่รู้สึกตัวเอง ” คำ
