" มึงเป็นใคร มาจอดรถหน้าบ้านกูทำไม!!!
โลกันต์ เอ่ยถามเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องมองเด็กผู้ชายหน้าหล่อตรงหน้าอย่างดุดัน ก่อนจะมองรถที่มันยืนพิงอยู่ พลางคิด ไปถึงวันที่ลูกสาวตัวน้อยของเขา เดินลงรถมาวันนั้น อืม รถมันนี่เอง
" สวัสดีครับ พอดีผมมาหาน้องลูกชุบ แต่น้องไม่รับสาย ผมเลยขับรถมาหาและจอดตรงนี้ครับ "
ขุนพลยกมือไหว้หนุ่มรุ่นพ่อ ที่คิดว่าน่าจะเป็นพ่อของลูกชุบ ด้วยท่าทีที่สุภาพนอบน้อม
" มึงเป็นอะไรกับลูกชุบ !!"
" แล้วคุณอา เป็นอะไรกับลูกชุบครับ"
" กูเป็นพ่อ !!! ที่นี่มึงตอบกูได้หรือยัง ว่ามึงเป็นอะไรกับลูกกู "
โลกันต์เอ่ยเสียงเข้ม แฝงไปด้วยความหงุดหงิด พลางคิดในใจว่า ไอ้เด็กเวรนี่มาจีบลูกสาวของเขาและดูกวนประสาทเขาอีก
" ผมเป็น..." ขุนพลที่ยังไม่ทันจะได้ตอบ ก็ได้ยินเสียงหวานเอ่ยดังขึ้นมาจากในตัวบ้าน
" พี่โลกันต์ มาถึงแล้วทำไม ไม่เข้าบ้านค่ะ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า อ้าวขุนพล มาทำอะไร
