หมออนุญาตให้เมฆินกลับบ้านวันนี้ หลังจากที่เขาอยู่โรงพยาบาลมาเกือบสองอาทิตย์โดยมีเมรินคอยเฝ้าไม่ห่าง แม้จะมีบางคืนที่หญิงสาวขอกลับไปนอนที่เหมืองด้วยเหตุผลว่าเป็นห่วงพริกแกงและเกรงใจดารุณี แต่หนูน้อยก็ช่างน่ารักและเข้าใจแม่เสียจริง ไม่เคยงอแงแถมยังเป็นห่วง 'อาคิน' ของเธออีก มันทำให้เมฆินอดภูมิใจไม่ได้แม้ลูกสาวจะห่วงเขาในฐานะ 'อา' ก็ตาม
"วันนี้ได้กลับเหมืองแล้ว ดีใจไหมคะ" เมรินเอ่ยถามขึ้น หลังจากหมอได้เข้ามาตรวจอาการเมฆินอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าเขาดีขึ้น และสามารถกลับบ้านได้จริงๆ โชคดีที่ชายหนุ่มฟื้นตัวไวต่างคนไข้ที่ผ่าตัดสมองคนอื่นๆ
"ดีใจที่จะได้เจอลูกมากกว่า" เมฆินยิ้มอย่างมีความสุข แต่ก็แฝงไปด้วยความกังวลว่าพริกแกงจะไม่รับเขาเป็นพ่อ
"กังวลเรื่องพริกแกงเหรอคะ" ความกังวลของเมฆินไม่อาจหลบซ่อนสายตาเมรินได้ เธอเห็นแววตาวิตก รวมทั้งความเคร่งเครียดบนใบหน้าของชายหนุ่มอย่างชัดเจน
"อื้ม พี่กลัวลูก
