ญาดาส่งข้อความหาไม่นาน เมฆินก็เปิดอ่าน แต่ไร้ซึ่งข้อความตอบกลับใดๆ
“โอ๊ยยย! อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ หึ! ทำเล่นตัวอยู่ได้นะคิน”
แม้จะโมโหที่เขาไม่ยอมตอบข้อความ แต่ญาดาก็มั่นใจว่าทั้งรูปและข้อความที่ตนเองส่งไปต้องทำให้เมฆินสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแน่นอน คิดแค่นั้น หญิงสาวก็ยกยิ้มมุมปากอย่างสะใจก่อนจะขับรถออกจากคาเฟ่ทันที
หลังจากเห็นรูปที่ญาดาส่งมาให้ เมฆินก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานต่อ เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้จนเผลอไปลงกับลูกน้อง พอเห็นว่างานไม่มีอะไรให้จัดการแล้วก็รีบกลับบ้านมาทันที
ภาพเมรินที่ส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มหน้าตาดีในรูปทำให้เมฆินโมโหจนแทบสติแตก เพราะจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนเก่าของเธอเมื่อห้าปีที่แล้ว
“รินไปไหน!” กลับบ้านมาเจอดารุณีอยู่ก่อนแล้ว เขาก็ถามไปด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
“ก็วันนี้ นายเหมืองให้รินพักไงคะ รินก็อยู่ที่ห้อง ฉันเลยมาดูแลนายเหมืองแทน” ดารุณีตอบก
