"เฮียว่ายังไงนะครับ!" ลูอิสชะงักเบิกตากว้าง
รีบเอ่ยถามย้ำเจ้านายตัวเองไปอีกครั้ง เมื่อกี้ถ้าหูเขาไม่ฟาด สมองก็เบลอเพราะทำงานหนักจนได้ยินผิดเพี้ยน
"ช่วงนี้งานน้อยไปจนกูมีเวลาฟุ้งซ่านล่ะมั้ง มีงานอะไรที่ค้างไว้อีกมั้ย" ฟาริคเอ่ยพูดพร้อมกับยกมือมาลูบหน้าตัวเองเบา ๆ
"มีเยอะเลยแหละครับ วางอยู่บนโต๊ะเต็มเลยครับ" คำตอบของลูกน้องคนสนิททำเอาฟาริคตวัดสายตาไปมองด้วยสีหน้าราบเรียบ ลูอิสก็ค่อย ๆ ก้มหน้าลงเมื่อเห็นแววตาดุดันของเจ้านายตัวเอง
ฟาริคทำงานที่ค้างไว้อยู่บนโต๊ะทำงานจนเวลาผ่านล่วงเลยไปกระทั่งช่วงเย็น ฟาริคหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะตะโกนเรียกลูอิสให้เข้ามาหา
ตึกตึก
สองเท้าของลูกน้องคนสนิทรีบสาวเท้าเข้ามาตามเสียงเรียกของเจ้านายตัวเอง
"มีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับเฮีย"
"เลย์ลากลับมารึยัง"
"เหมือนจะกลับมาแล้วนะครับ"
"งั้นเดี๋ยวกูมา"
"อีกแล้ว เฮียเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว จากคนที่สนใจแต่งานก็กลาย
