"คุณคะฉันสงสารลูก”
“แต่ผมสงสารเด็กผู้หญิงคนนั้นมากกว่า” พูดถึงเรื่องนี้ทีไรคุณธาราก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที
“ไม่รู้มันใช้อะไรคิดถึงได้กล้าทำเรื่องเลวร้ายกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนั้นได้”
คุณหญิงรินลณีสะอึกลูกชายนางทำร้ายรมิตาคนเดียวไม่พอเป็นนางที่ซ้ำเติมบาดแผลของเด็กคนนั้น ครอบครัวที่คุณหญิงเลือกมากับมือว่าดีนักดีหนาคู่ควรกับลูกชายไม่ทันไรก็ออกลายเพียงเพราะครอบครัวนางกำลังลำบาก
แต่กับผู้หญิงที่ลูกชายเลือกด้วยตัวเองกลับขออาสามาดูแลเงินสักบาทก็ไม่รับและยังจากไปเพราะถือคำมั่นที่ให้ไว้กับนางอีกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่นั้นทำไมถึงได้เข้มแข็งนัก
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้เราควรหาทางช่วยลูกนะคะคุณ” คุณหญิงรินลณีพยายามแก้ตัวให้บุตรชาย
“คุณนะรักลูกมากเกินไป ผมไม่อยากจะซ้ำเติมหรอกนะแต่รู้ไว้เถอะว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นต้องเจ็บช้ำเพราะพวกคุณสองแม่ลูก”
คุณธาราสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยังไงเสียเขาก็เป็นหัวหน้าค
