มือแกร่งควานหาร่างนุ่มนิ่มของอีกคนที่นอนกอดตลอดคืน ทว่ากลับพบกับความว่างเปล่า ธรณ์ลืมตาขึ้นมามองหาร่างเล็กที่มักจะตื่นก่อนเขาเสมอ แต่ภายในห้องกลับเงียบกริบไร้การมีอยู่ของอีกคน
“มิตาอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”
ไม่มีเสียงตอบกลับ ลางสังหรณ์กำลังบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ชายหนุ่มชันตัวลุกขึ้นนั่งหยิบโทรศัพท์ที่วางนิ่งอยู่บนหัวเตียงกดโทรไปหา
‘ยินดีต้อนรับเข้าสู่บริการฝากหมายเลขโทรกลับ’
ปิดเครื่อง?
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าหรือกลับคอนโดไปเปลี่ยนเสื้อผ้า?
คิดถึงเหตุที่พอจะทำให้รมิตาออกจากห้องไปโดยไม่บอกก็คงมีเพียงเรื่องนี้ แต่มันก็แปลกเกินไปความรู้สึกกระวนกระวายใจผุดขึ้นมาในใจของชายหนุ่ม
ครืด…
“ไปไหนมา…แม่”
น้ำเสียงดีใจแผ่วลงทันทีเมื่อคนที่เปิดประตูเข้ามาไม่ใช่คนที่คาดหวังไว้ แต่เป็นมารดาบิดาและน้องชายที่เดิมตามหลังกันเข้ามา ทั้งสามคนมีสีหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติ โดยเฉพาะน้องชายที่ดูจะเก็บอาการได้ไ
