“โอเค งั้นก็รีบใส่กางเกงแล้วไปปิดร้านซะ เอ๊ะ ไม่ดีกว่า ผมจับแขนคุณไปจะดีกว่า ผมกลัวคุณจะคิดตุกติกกับผม” ธนดลพูดออกไปก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะเขากลัวว่าเธอจะแอบหนีเขา ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นแล้วให้เธอรีบใส่กางเกงเหมือนเดิม ก่อนจะเอามือจับแขนของเธอไว้ อย่างป้องกันไม่ให้เธอหนี
ด้านรสิกาก็รีบใส่กางเกงอย่างรวดเร็ว เพราะเธอจะต้องหาจังหวะหนีจากเขาให้ได้ พอเขามาจับแขนของเธอแบบนี้มันก็ทำให้เธอนั้นครุ่นคิดว่าเธอควรจะทำยังไงดี หากเดินไปปิดหน้าร้านตอนนี้เธอเสร็จเขาจริงๆแน่ๆ
“กริ้งๆ…..สวัสดีครับคุณรัน พอดีคุณพลอยให้ผมเอาขนมมาให้ครับ….” คนขับรถที่บ้านของพลอยไพลินเอาเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับถุงขนมแล้วก็เอ่ยพูดออกไป ก่อนจะมองเจ้าของร้านคนสวยในสภาพที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่อยู่กับชายหนุ่มที่หลังเค้าน์เตอร์คิดเงิน
“ขอบคุณค่ะพี่ อ่อ…ปล่อยฉันสิคะคุณดล ฉันจะไปเอาของจากพี่เขา” รสิกาพูดออกไปก็หันมามองหน้าเขาแล้
