“คุณดล! คุณเข้ามาได้ยังไง ออกไปนะ….” รสิการ้องออกมาอย่างตกใจที่เห็นเขายืนตรงหน้าเธออย่างนี้ก่อนจะรีบเอามือดันประตูให้ปิดแต่เขาก็มาจับไว้จนเธอนั้นไม่สามารถปิดประตูได้
“ผมไม่ไปจนกว่าผมจะได้แก้แค้นคุณกับน้องสาวของคุณก่อน ในเมื่อคุณคิดจะแจ้งความจับผม งั้นผมก็จะสร้างหลักฐานให้คุณเอง หึๆ” ธนดลเอ่ยพูดออกไปก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอามือดันประตูระเบียงจนมันเปิดกว้าง
“ไม่นะ….” รสิกาพอเธอเห็นว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวแล้ว เธอก็รีบถอยไปทีละนิดๆก่อนจะหันหลังวิ่งไปที่ประตูห้องนอนของเธอทันที
“จะหนีไปไหนหึ พรึบ! ผมไม่ใจอ่อนให้คุณหนีผมแบบตอนเย็นหรอกนะ และผมก็จะทำให้คุณยอมนอนแหกขาให้ผมเอาวันนี้” ธนดลเข้าไปคว้าตัวของรสิกาไว้แล้วเขาก็พูดออกไปด้วยเสียงเหี้ยมแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายๆ
“ไม่มีทาง คนอย่างฉันไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้น ฝันไปเถอะคุณน่ะว่าฉันจะสมยอม อื้อ…ปล่อยฉันนะ…อือ…ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉัน
