เมียรักเพลิง อัคนี (ปะป๊ามาเฟีย)

ตอนที่ 7 คนของคุณเพลิง

ลินถูกเรียกขึ้นไปเพื่อนอนกับคุณเพลิงบ่อยครั้ง เรียกว่าแทบทุกคืนเลยก็ว่าได้เพราะจะมีแค่วันที่คุณเพลิงติดงานหรือมีแขกเท่านั้นที่เธอจะไม่โดนเรียกขึ้นไป

เธอใช้ชีวิตในการทำงานมาแบบนี้เกือบครบปี ทยอยเอาเงินที่ได้ไปใช้หนี้จนสุดท้ายก็ใช้หนี้นอกระบบที่พ่อเธอทิ้งไว้ก่อนตายได้หมด ลินเคยตั้งใจไว้ว่าถ้าเธอใช้หนี้ที่มีหมดแล้วก็จะลาออกจากงานนี้เพื่อไปทำงานที่เป็นความฝันของตัวเอง แต่กลับกันในตอนนี้ที่เธอดันใช้หนี้ได้หมดจริง ๆ เธอกลับลังเล ชั่งใจ และไม่กล้าตัดสินใจแบบที่คิดไว้

เธอไม่เคยเข้าใจว่าทำไมถึงคิดอยากทำต่อไป หาเหตุผลสารพัดอย่างเพื่อส่งเสริมตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องเงินหรือเพื่อนร่วมงานที่ดี ถึงทำให้เธออยากทำงานนี้ต่อ แต่ที่จริงไม่ใช่เลย เธอมารู้ตัวว่าเธอต้องการอยู่ที่นี่เพราะอะไรในวันที่เธอโดนคุณเพลิงเรียกขึ้นไปที่ห้องอีกครั้ง และเป็นครั้งที่เธอดันขึ้นไปเจอคุณเพลิงกับนักธุรกิจสาวสวยลูกครึ่งที่นั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยกัน

เขาแค่คุยเรื่องธุรกิจกันตามปกติทั่วไป และคุณเพลิงเรียกให้เธอขึ้นไปอยู่ด้วยกันในตอนนั้นด้วยซ้ำ อยู่เพื่อรอเวลาที่ผู้หญิงคนนั้นจะคุยธุระจบแล้วจะได้พาเธอเข้าห้องไปด้วยกันแบบทุกครั้ง แต่เธอในตอนนี้กลับไม่ชอบใจผู้หญิงตรงหน้าเอาซะเลย

ไม่ชอบในตอนที่คุณเพลิงต้องใช้แก้มแตะแก้มอีกคน ทั้งที่รู้ว่ามันคือการทักทาย ไม่ชอบที่คุณเพลิงยิ้มแย้ม คุยกับอีกคนด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่ไม่เคยมีรอยยิ้มแบบนั้นให้กับเธอสักครั้ง

และใช่..เธอกำลังหึง หวง และกำลังหวังอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนายเหนือหัวของตัวเอง

ลินรู้ตัวแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไป เธอยังคงขึ้นเตียงกับคุณเพลิงเหมือนปกติตามที่เขาเรียกหา แต่สุดท้ายก็อยู่ไม่ไหว ในวันที่คุณเพลิงไม่ได้เรียกเธอขึ้นไป เธอระแวง เธอกังวลว่าคุณเพลิงจะเบื่อ กังวลว่าเขาจะเอาคนอื่นไปแทนที่ เธอทำงานแทบไม่ได้ ต้องมาคอยเช็คว่ามีเด็กบริการคนไหนหายไปบ้าง ต้องคอยแอบขึ้นไปดูว่าคุณเพลิงกำลังทำอะไรอยู่ที่ห้องทำงาน เธอหวงเกินไป เธอในตอนนั้นแทบไม่เป็นตัวเองทั้งที่คุณเพลิงไม่เคยให้สถานะ ไม่เคยปริปากบอกว่ารู้สึกอะไร ลินรู้ดีอยู่แก่ใจว่าสถานะเธอเป็นแค่เด็กบริการของคุณเพลิง มันไม่มีทางเป็นไปได้มากกว่านั้น

สุดท้ายเธอถึงต้องตัดใจลาออกเพื่อหยุดความรู้สึกพวกนี้ ลินขอลาออกกับเจ๊หวานโดยไม่ได้บอกกับคุณเพลิง เธอหายไป ไม่ยอมไปทำงาน โดยที่หลังจากวันที่เธอลาออกได้แค่วันเดียว คุณเพลิงก็พยายามติดต่อมาหา แต่เธอเองไม่ได้ติดต่อกลับไป เพราะเธอในตอนนั้นก็ต้องใช้เวลาเพื่อหยุดความรู้สึกที่มีกับเขาเหมือนกัน

ช่วงแรกที่ออกมา ลินเมาแทบทุกคืน..เงินเก็บที่มีอยู่น้อยนิดหมดไปกับการเที่ยวดื่ม ใช้ชีวิตแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ช่วงชีวิตตอนนั้นมันเละเทะไปหมด จนมาถึงวันที่คุณเพลิงอาจจะอดทนรอไม่ไหวและเป็นฝ่ายมาตามหาเธอด้วยตัวเอง

คุณเพลิงตามมาเจอเธอที่ผับ เห็นภาพเธอกำลังโดนผู้ชายกอดและใช้มือลวนลามในช่วงที่เธอเมาแทบไม่ได้สติ แต่ถึงอย่างนั้น ภาพในตอนนั้นเธอเองกลับจำมันได้ดี

คุณเพลิงสติแตก เข้ามากระชากตัวเธอออกและผลักผู้ชายคนนั้นจนล้มลงไป

มือหนาหยิบปืนตรงเอวขึ้นมาหันปลายกระบอกปืนไปหาผู้ชายที่ล้มอยู่ตรงหน้าและลั่นไกใส่จนคนทั้งผับแตกตื่น พากันวิ่งหนีตาย เช่นเดียวกับเธอที่พยายามจะหนีแต่ก็สู้แรงคนที่รั้งตัวเธอเอาไว้ไม่ได้

คุณเพลิงกระชากเธอกลับไปที่รถ เขาพูดกับเธอด้วยอารมณ์โมโห “นี่เหตุผลที่เธอลาออกจากงานทั้งที่สัญญายังไม่หมดหรือไง? ฉันแม่ง ผิดหวังในตัวเธอฉิบหายเลยลิน ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันให้ค่ามาตลอด ง่ายขนาดนี้เลยหรือไง”

ประโยคที่ทำเธอเจ็บในใจจนน้ำตาไหลออกมา เข้าใจชัดเจนขึ้นในตอนนั้นว่าเธอไม่ใช่แค่หึงหวงคุณเพลิง เธอรักคุณเพลิงเข้าจัง ๆ

“สรุปวันนั้นฉันเป็นคนแรกของเธอจริง ๆ หรือแค่มารยาหลอกให้ฉันติดใจ ทำตัวแบบนี้ ถ้าท้องขึ้นมา ใครมันจะรับเป็นพ่อของลูก หรือถ้าท้องขึ้นมาก็ค่อยวิ่งกลับมาหาฉัน เพราะสร้างภาพให้ฉันเชื่อสำเร็จแล้วว่าฉันเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้นอนกับเธอ” คุณเพลิงพูดตะโกนเสียงดังลั่นรถเหมือนคนควบคุมตัวเองไม่ได้ พูดจนเธอเองรับฟังไม่ไหว ร้องไห้จนตัวสั่น.. เธอไม่ได้ยุ่งกับใคร เธอแค่มาดื่มเพื่อลืมความรู้สึกที่เป็น และถ้าเขาสังเกตสักนิดก็จะเห็นว่าเธอก็พยายามผละตัวหนีจากผู้ชายที่เข้ามาลวนลามเธอด้วยซ้ำ “ลงจากรถฉันไป อย่าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” และประโยคสุดท้ายที่เขาไล่เธอลงไป เธอเองก็ลงไปด้วยความจำยอม

มันจบตั้งแต่วันนั้น แม้จะเจ็บเจียนตายแต่เธอก็ต้องเดินหน้าต่อ และมันคงจะไม่ยากมากนักกับแค่การพยายามตัดใจจากเขา ถ้าไม่ใช่การที่เธอกลับมาใช้ชีวิตคนเดียวได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ก็ดันมารู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์

ตั้งครรภ์กับผู้ชายคนแรก และคนเดียวในชีวิตของเธอ

เธอกำลังตั้งท้องลูกของคุณเพลิง อัคนี