“อ๊ะ! คุณเพลิง” ร่างสวยถูกยกตัวขึ้นอุ้ม ไม่ทันจะเดินพ้นประตูห้องไปไกล
“ฮือ ปะป๊า! น้องจะตก” เช่นเดียวกับลูกชายที่รีบคว้าคอปะป๊ากอดไว้แน่น..
“ปะป๊าไม่ปล่อยให้ตกหรอกครับ ทั้งมะมี๊ทั้งลูกนั่นแหละ” ว่าพลางพาทั้งเมียทั้งลูกไปยังห้องนอน วางตัวให้ทั้งสองคนนอนลงตรงกลางเตียง.. “ไม่ให้กลับค่ะ งอนก็คุยกัน หนูไม่หนีแบบนี้สิคะ”
“คุณไม่เห็นเหรอว่าลินอุ้มลูกอยู่ มาอุ้มแบบนั้น ถ้าลูกตกขึ้นมาจะทำยังไง”
“เพลิงก็บอกแล้วว่าไม่ปล่อยให้ตกหรอกครับ”
“ตลกเหรอคะ” เพลิงที่ได้ยินแบบนั้นถึงเงียบไป หันไปมองลูกชายที่นอนมองเขาตาแป๋วอยู่..
“ลูกชายมุดผ้าห่มก่อนได้ไหมครับ ปะป๊าเรียกแล้วค่อยออกมา”
“ได้ค้าบ ปะป๊าเรียกน้องด้วยนะค้าบ” เด็กน้อยรีบดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมปิดบังตัวตามที่ปะป๊าขอ..
ก็ลูกชายเขามันว่าง่าย มะมี๊เขาเลี้ยงมาอย่างดี
“ทำไมหงุดหงิดจังเลย มะมี๊ท้องน้องให้น้องพสุเหรอคะ หืม?” ร่างแกร่งถอยตัวไปนั่งร
