"ไอ้ตุลย์ แกไม่ได้ข่าวคราวของขวัญเขาบ้างเลยเหรอ?" ขุนพลถามเพื่อนรักขึ้น ในขณะที่นั่งรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันอยู่
"ไม่เลย ไม่รู้ว่าขวัญไปอยู่ที่ไหน เขาคงไม่อยากเจอฉันหรอกพล"
"เออนี่....ถ้าสมมุติขวัญแต่งงานใหม่ในอนาคต แล้วส่งการ์ดมาเชิญแก แกจะไปไหมวะ?"
นั่นสินะ เขายังจะไปร่วมงานของเธอได้อีกไหม เพราะไม่ได้อยากเห็นเธอต้องแต่งงานกับใครคนอื่นที่ไม่ใช่เขาเลย
"ยังไม่ถึงวันนั้น ฉันตอบไม่ได้หรอก"
"แกนี่นะ รักในวันที่สายจริง ๆ เลย ไม่รักให้มันเร็วกว่านี้วะเพื่อน?"
"ไม่รู้สิพล ฉันอยากย้อนเวลากลับไปได้นะ ฉันจะคิดให้ได้เร็วกว่านี้ จะได้ไม่ต้องเสียทั้งขวัญและลูกไป" แค่คิดถึงอีกหนึ่งชีวิตที่จากลาอย่างไม่มีวันหวนกลับ น้ำตาที่พร้อมจะไหลตลอดเวลาก็ร่วงเผาะลงกับฝ่ามือหนาอีกครั้งอย่างอดไม่ได้
"หาเวลาไปทำบุญให้หลานกันหน่อยไหมวะตุลย์ ฉันไม่ชอบเห็นแกต้องอยู่ในสภาพแบบนี้เลย" ขุนพลเข้าใจหัวอกเพื่อนรักดี เพ
