สองเดือนต่อมา...
นิศามาศก้าวลงจากรถตามจัสตินลงไปด้วยอาการตื่นเต้นและประสาทนิด ๆ อย่างระงับไม่อยู่ เมื่อหญิงสาวเหลียวไปมองจัสติน ก็เห็นว่าเขามองหล่อนด้วยอาการอมยิ้มและดวงตาสีมรกตนั้นกำลังมองหล่อนอย่างให้กำลังใจ
นิศามาศหันไปมองคฤหาสน์อัลวาเรซอีกครั้ง หล่อนเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง ทว่าตอนนั้นหล่อนไม่เคยได้เจอกับกาโลส อัลวาเรซมาก่อน
แวบแรกที่ได้เจอกับชายชรา หล่อนยอมรับว่าหล่อนกลัวมาก...ชื่อเสียงของกาโลสคือคนดุและเด็ดขาด และวินาทีแรกที่ได้เห็นเขาก็ไม่ต่างจากที่คิดแม้แต่น้อย อากัปกริยาบางอย่างของจัสตินก็ถอดแบบมาจากกาโลสผู้เลี้ยงดูเขานั่นแหละ...เย็นชา ทรงอำนาจ และน่าเกรงขาม
ทว่าวินาทีที่เขาหันมาพูดคุยกับหล่อน นิศามาศก็รู้สึกว่ากาโลสนั้นไม่ได้ดูดุอย่างที่คิด
“หนูคงจะเป็นนิศามาศสินะ” ชายชราหันมาถามหล่อนพลางส่งยิ้มให้ นิศามาศถึงกับตัวแข็ง เงอะงะในทันที
“ค่ะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบรับ ส่วนหนึ่งในตอนนั้น
