หญิงสาวยกถาดออกไปเก็บ จากนั้นแวะไปดูแลลูกอีกรอบเพราะพี่เลี้ยงเข้ามาบอกว่าพวกแกทะเลาะกัน กว่าจะจัดการได้ก็เกือบ ๆ สิบห้านาที พอเข้ามาอีกที คนป่วยกลับหายตัวไป ในตอนที่กำลังหันรีหันขวางกวาดตามองไปทั่วห้องว่าเขาหายไปไหนหญิงสาวจึงเห็นว่าอีกฝ่ายเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายท่อนล่าง แถมบนแผงอกขาว ๆ ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อกลับพราวไปด้วยหยดน้ำเพราะอีกฝ่ายยังเช็ดตัวไม่แห้ง
นิศามาศก้าวเข้าไปหาเขา หล่อนดึงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอีกผืนออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วลงมือช่วยอีกฝ่ายเช็ดตัวพร้อมกับตำหนิเขาไปด้วยว่า “ทำไมคุณต้องอาบน้ำด้วยคะ คุณไม่สบายอยู่นะคะจัสติน”
“ฉันเหนียวตัว” จัสตินเอ่ยคล้ายกับจะแก้ตัว แต่สีหน้าของนิศามาศยังไม่ดีขึ้น
“ก็เช็ดตัวแทนสิคะ” หล่อนบอกเขาเสียงเขียว ซึ่งส่งผลให้จัสตินหัวเราะหึ ๆ ในลำคอ ปรายตามองหล่อนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“นั่นสิ ลืมไปเลยว่าให้เธอเช็ดตัวให้ก็ได้นี่นา...
