วันต่อมา...
จัสตินมองร่างเล็กของภรรยาที่มองเขาด้วยอาการตาแดง ก่อนจะไอคอกแคกแล้วหันหน้าหนีเขาอย่างงอน ๆ แล้วก็ต้องกลั้นหัวเราะ
โถ…เขาจะไปคิดล่ะว่าแค่นี้จะทำให้นิศามาศป่วยแทนเขาน่ะ! แต่ไม่ยักกะรู้มาก่อนเลยว่าไอ้หวัดนิด ๆ หน่อย ๆ ของเขามันจะไปติดนิศามาศได้เพราะแค่มีอะไรกันเมื่อคืนเขาก็แค่...เอาแต่ใจตัวเองนิด ๆ หน่อย ๆ เอง ไม่ได้ทรมานหล่อนตลอดทั้งคืนเสียหน่อย!
“ไปเลยนะ!”
ร่างเล็กบนเตียงไล่เขาเสียงแหบแห้ง ดูเหมือนว่าหล่อนจะป่วยมากกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานพอเขาได้นอนกลางวันอาการก็ดีขึ้นมากแล้วแท้ ๆ จนมีแรงพอจะ เอิ่ม…กินหล่อนได้ต่อในตอนกลางคืน แต่ใครจะไปคิดว่ามันจะทำให้หญิงสาวติดหวัดแทนเขาเสียได้
“เธอป่วยนะเกรีดา ให้ฉันดูแลเธอเถอะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มและติดจะอ้อน ทว่าดวงตาสีมรกตกลับพราวระยับและเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
แหม..แค่คิดว่าเขาจะได้ดูแลหล่อน ได้ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้
