ชีวิตของหล่อนที่ลอนดอนไม่ต่างจากที่อยู่สเปน เพราะหล่อนยังคงหมกตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ได้ก้าวออกไปไหนตลอดสองสัปดาห์ที่อยู่ในลอนดอน เพราะไม่นึกอยากออกไปไหน หลังจากวันที่กลับมาจากเยี่ยมมาดามโบลตันที่โรงพยาบาล หล่อนกับจัสตินก็ไม่พูดเรื่องที่เขาไม่สบายใจกันอีกเลย
เช้าวันนี้ของนิศามาศไม่ค่อยสดใสเท่าใดนัก มันเป็นอย่างนี้มาสองสามวันแล้ว หญิงสาวปิดเปลือกตาลงพลางถอนหายใจยาวสะกดกลั้นอาการคลื่นเ**ยน ปั่นป่วนในช่องท้องที่กำลังจะเล่นงานหล่อน ทว่าสุดท้ายก็ทนไม่ไหว หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ หล่อนแทบจะถลาเข้าไปกอดชักโครกในตอนที่รู้สึกว่าอาเจียนนั้นแทบจะพุ่งออกมาจากปาก มือเล็กกำเป็นหมันแน่น ทรมานกับอาการอยากคายของเก่า ทว่ากลับไม่มีอะไรออกมาจากปากนอกจากน้ำขม ๆ เท่านั้น
และกว่าอาการแสนทรมานนั้นจะบรรเทาลงก็กินระยะเวลาไปเกือบสิบนาที หญิงสาวโผเผตรงไปยังอ่างล้างหน้า จัดการวักน้ำเ
