“เธอหลับไปแล้วครับ”
จู่ ๆ เบนก็เอ่ยขึ้นเป็นภาษาอังกฤษหลังจากที่พวกเขาใช้ภาษาสเปนกันมาพักใหญ่ แน่นอนเรื่องบางเรื่องก็ไม่สมควรให้หญิงสาวข้างกายของเขารับรู้...เพราะมันยังไม่ถึงเวลา
เมื่อจัสตินหันไปมองตามที่เบนบอกก็เห็นว่าหล่อนเมาคอพับคออ่อนไปแล้ว เขาฉวยหยิบแก้วไวน์และขวดไวน์ที่เหลือไวน์ติดอยู่ก้นขวดไม่เท่าไหร่ส่งให้เบนแล้วอีกฝ่ายก็ส่งให้แก่แอร์โฮสเตสต่ออีกทอด
“ผมถามอะไรได้ไหมครับ”
คำถามของเบนทำให้จัสตินละสายตาจากใบหน้าที่มีสีเลือดของหญิงสาวซึ่งกำลังหลับพริ้ม พวงแก้มของหล่อนแดงก่ำดูน่ารัก ดีกว่าใบหน้าซีด ๆ และดวงตาตื่นตระหนกของหล่อนตั้งเยอะ เขาหันกลับไปมองเบน...ผู้ช่วยหนุ่มแว่นเจ้าของดวงตาสีฟ้าสดใสวัยสามสิบห้าแล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงพลางมองอีกฝ่ายราวกับจะย้อนถามคืนว่า แล้วนายจะถามอะไร?
“ทำไมคุณต้องลากเธอมาสเปนด้วยกัน”
คำถามนั้นทำให้มหาเศรษฐีหนุ่มถึงกับนิ่งงัน นั่นสิ...เพราะอะไรกัน
คนอย่างจั
