“ท่านไม่ได้สั่งเอาไว้ค่ะ” แม่บ้านตอบสั้น ๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ จะได้จัดเตรียมอาหารให้ซินญอริต้าด้วย”
อีกครั้งที่นิศามาศได้แต่พยักหน้ารับ แล้วแม่บ้านที่หล่อนลืมถามชื่อก็เดินออกไปจากห้องอาหาร ทิ้งให้หล่อนอยู่ในห้องกว้างหรูหราเพียงลำพัง ไม่นานซุปที่หล่อนร้องขอก็มาวางเสิร์ฟตรงหน้า มันเป็นซุปหัวหอมที่รสชาติยอดเยี่ยม เมื่อกินเสร็จ มองนาฬิกาก็เห็นว่านี่เป็นเวลาราว ๆ สองทุ่มเท่านั้น ทว่าหล่อนไม่มีอะไรทำอยู่ดี หญิงสาวจึงกลับเข้าไปในห้องนอนที่หล่อนครอบครองอีกครั้ง เปิดตู้เสื้อผ้าบิลด์อินที่อยู่ในห้องแต่งตัวเล็ก ๆ ภายในห้องนอนก็เห็นว่ามีเสื้อผ้าผู้หญิงมากมาย ส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่ยังไม่แกะป้ายทิ้งทั้งสิ้นอัดแน่นเต็มตู้ สัมผัสดูก็รู้ว่าเนื้อผ้าดีแค่ไหน และเมื่อพลิกป้ายดูก็เห็นว่าเป็นแบรนด์หรูชนิดที่แค่เดินเฉียดหน้าร้านหล่อนก็ไม่กล้าที่จะเดินผ่าน
นิศามาศเลิกสนใจเสื้อผ้าพวกนั้น แล้วตั้งหน้า
