6
1027 คำ
นิศามาศถึงกับหน้ามืดวูบหนึ่งในตอนที่พยายามจะลุกขึ้นนั่ง หล่อนเสียวแปลบไปทั่วร่าง เจ็บแสบเพราะกิจกรรมเมื่อคืนจนถึงเกือบเช้านั้น คิดมาถึงตรงนี้ใบหน้าของหล่อนก็เห่อร้อนด้วยความอาย หญิงสาวเหลียวมองนาฬิกาไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว และเมื่อเห็นเวลาหล่อนก็ต้องแข็งใจรีบลุกขึ้นจากเตียงทันควัน เพราะตอนนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเช้าแล้ว!
เมื่อคืนนี้ก่อนจะเผลอหลับ หล่อนเห็นนาฬิกาแวบ ๆ ตอนนั้นคือเวลาตีสี่กว่า ๆ นี่แสดงว่าหล่อนเผลอหลับไปเกือบชั่วโมง หญิงสาวค่อย ๆ ใช้มือ ‘หยิบ’ ท่อนแขนล่ำสันและเต็มไปด้วยมัดกล้ามของอีกฝ่ายที่พาดผ่านเอวอ่อนของหล่อนออก หล่อนมองซ้ายขวา ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วรีบออกไปจากห้องนี้เพื่อไปหยิบเอาเสื้อผ้าของหล่อนที่ถูกถอดทิ้งเอาไว้นอกห้องนอนนี้
นิศามาศสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เขาไม่ได้ฉีกกระชากมันจนขาด หล่อนใช้สองมือลูบใบหน้าเล็ก ๆ ของตนเอง รับรู้ได้ถึงอาการร้อนผ่าวไปทั่วตัว หล่อนเหลียวซ้ายแลขวาอีกครั้งก่อนจะเดินหนีออกไปจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว
นิศามาศรีบเดินออกไปจากตึกเอซี ตลอดระยะทางที่เดินผ่านหล่อนเอาแต่ก้มหน้างุดไม่สบตาใครแม้แต่คนเดียว และเมื่อพ้นจากตึกนั้นมาได้นิศามาศก็ต้องปาดน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมาทิ้งไปอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้คือความผิดพลาด!
หล่อนเสียใจที่ยอมให้มันเกิดขึ้น...โดยเฉพาะดันเกิดขึ้นกับคนที่หล่อนไม่ได้รักแม้แต่น้อย แต่หล่อนกลับตอบสนองเขาอย่างไร้ยางอาย หญิงสาวก้มหน้า หลบสายตาผู้คน ความละอายทำให้หล่อนไม่กล้าสู้หน้าใคร
เอาล่ะ...หล่อนหวังว่าถ้า...ถ้าจัสตินรู้ความจริงแล้วว่าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาเรียกใช้แล้วจะไม่พาลโกรธและตามมาเอาเรื่องอะไรกับหล่อนที่เป็นเพียงพนักงานทำความสะอาด แต่บังอาจปีนขึ้นเตียงของเขา ทั้ง ๆ ที่หล่อนไม่ได้คิดอย่างนั้นแม้แต่น้อย!
ทุกสิ่งทุกอย่างคือความผิดพลาด! เป็นความผิดพลาดล้วน ๆ เลยทีเดียว!
๐๐๐๐
“หายไปไหนมาทั้งคืน”
เมื่อไปถึงห้องพักของตนเองก็เจอจินนี่ รูมเมทของหล่อนทักถามด้วยความแปลกใจ อีกฝ่ายกำลังนั่งกินซีเรียลบนโต๊ะอาหารเล็ก ๆ ดูเหมือนว่าแฟนหนุ่มคนล่าสุดของเจ้าหล่อนจะกลับไปแล้ว
นิศามาศตัวแข็งทื่อทันทีที่โดนถาม หล่อนไม่กล้าหันกลับไปมองอีกฝ่าย ได้แต่ตอบโต้กลับไปว่า “ทำงานน่ะ คนขาดเยอะเลยต้องทำนานไปหน่อย”
“อ้อ” สาวอังกฤษตอบรับพลางพยักหน้าหงึกหงัก “เธอไปพักเถอะ ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นะ” อีกฝ่ายสอบถามด้วยความห่วงใย นิศามาศได้แต่ตอบพึมพำของคุณแล้วก้าวเข้าห้องนอนเล็ก ๆ ของตนเองอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้จินนี่เห็นพิรุธอะไรบนใบหน้าของตน
เมื่อถึงห้องนอน หล่อนรีบตรงรี่ไปอาบน้ำในทันที แม้จะรู้สึกเหมือนทั่วทั้งตัวร้อนผ่าวราวกับจะจับไข้หล่อนก็ไม่สนใจ หญิงสาวขัดถูตัวเองแรง ๆ ราวกับว่ามันจะช่วยลบล้างสัมผัสจากฝ่ามือใหญ่ร้อนผ่าวที่จับต้องเรือนกายหล่อนมาทั้งคืนลงได้
“บ้าชะมัด!”
แม้ร่างกายจะสะอาดเอี่ยม แต่ความรู้สึกซาบซ่านและอะไรบางอย่างก็ไม่ได้หายไปจากร่างกายหล่อน อย่างน้อยก็ไอ้ร่องรอยจูบเป็นจ้ำ ๆ ที่อยู่บนลำคอและเนินอกของหล่อนนี่แหละ หญิงสาวหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำในที่สุด
อาการหน้ามืดและมึนหัววับทำให้หล่อนจำต้องยืนอยู่นิ่ง ๆ กระทั่งเมื่อรู้สึกดีขึ้นถึงได้คุ้ยหายาแก้ปวดและยาแก้ไข้มากิน ก่อนจะตะกายปีนขึ้น จากนั้นก่อนจะนอนหล่อนส่งข้อความไปขอลาหยุดวันนี้กับเจลีน แล้วผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเหนื่อย เพลีย และรู้สึกไม่สบายทั้งกายและใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
๐๐๐๐
“บ้าฉิบ!”
ชายหนุ่มเสยผมอย่างหงุดหงิด แล้วสบถออกมาเป็นภาษาสเปนอีกสองสามคำเมื่อพบว่าบนเตียงกว้างนั้นไม่มีร่างของใครบางคนเสียแล้ว
เขาเดินหาหล่อนไปทั่วห้องด้วยตัวเองก็ไม่เจอ สุดท้ายมาจบที่ห้องนั่งเล่น มองไปรอบ ๆ โซฟาหนังตัวใหญ่ก็ไม่เห็นเสื้อผ้าของหล่อนเสียแล้ว รู้ได้ทันทีเลยว่าหญิงสาวคงจะหนีไปแล้ว
ทว่าถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงหงุดหงิดอยู่ดี ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่หลังจากนอนกับเขาอย่างเร่าร้อนแล้วหนีไปเสียก่อน นี่ไม่นับว่าเขายังไม่ได้ตกลงรายละเอียดอื่น ๆ เกี่ยวกับฐานะคู่นอนระยะยาวที่เขาคิดจะมอบมันให้หล่อนเสียด้วย
ชายหนุ่มอาบน้ำชำระร่างกายตนเองอย่างรวดเร็ว เผลอมองไปที่เตียงนอนแล้วก็อดคิดถึงกิจกรรมเร่าร้อนเมื่อคืนนี้ไม่ได้ ผู้หญิงตัวเล็กหากนัยน์ตาแจ่มใสเรียวสวยราวกับตากวางนั้นกลับทำให้เขารู้สึกเร่าร้อนได้ทุกครั้งเพียงแค่นึกถึง
คิดถึงสัมผัสเงอะงะในตอนแรกของหล่อนแล้วก็รู้สึกดีเป็นบ้า แต่ที่ทำให้เลือดหนุ่มพลุ่งพล่านก็เป็นตอนหลังจากนั้นที่หล่อนเริ่มเรียนรู้งานแล้วตอบสนองเขานั่นแหละ
จัสตินบอกได้คำเดียว แค่เมื่อคืนนี้เขาไม่ ‘อิ่ม’ เขายังอยากได้อีก...และหล่อนก็น่าจะกลับมาฟังข้อเสนอของเขาก่อนจะเตลิดหนีไปอย่างนั้น
มารร้ายแห่งสเปนแสยะยิ้มเหี้ยม แม่กวางตัวน้อย ๆ คนนั้นคิดหรือว่าจะหนีเขาพ้น...
เอาล่ะ...ได้เวลา ‘มารร้าย’ อย่างเขาจะออกล่า ‘กวางน้อย’ แล้ว!
- ผู้เขียน
