หลังจากที่สอบเสร็จปิ่นมุกรีบออกจากมหาลัยทันที โดยระหว่างทางที่กำลังไปสนามบิน มีข้อความและสายเรียกเข้าจากเพลิงมากมาย เพราะตอนนี้เขาสอบเสร็จแล้วคงกำลังไปหาเธอแล้วไม่เจอว่าเธอรออยู่ตามที่บอกกันไว้เมื่อเช้า
"พี่เพลิงเหรอ มึงปิดเครื่องดีไหม"
ขวัญตาหันมาถามขณะขับรถ มองใบหน้าเพื่อนสาวที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาตั้งแต่ออกจากรั้วมหาลัย
"มะ ไม่ กูอยากรู้ว่าเขาจะโทรมาได้สักแค่ไหน"
มือบางกำโทรศัพท์ที่ยังสั่นไม่หยุดไว้แน่น ความรู้สึกตอนนี้จิตใจพังยับไม่มีชิ้นดี เมื่อเช้าก่อนเธอจะออกมาก็ร้องไห้ในห้องน้ำไปพักใหญ่แล้ว ทำไมความรักถึงทำให้เราเจ็บได้ขนาดนี้ มันรู้สึกราวกับจะขาดใจ
"ทำใจดีๆไว้นะมึง ถ้ามึงไม่พร้อม จะกลับไปไหม กูไปส่ง"เมื่อเห็นท่าทางเพื่อนราวกับจะขาดใจ ขวัญตารู้สึกสงสารมาก หากเพื่อนไม่พร้อมเธอยินดีซัพพอร์ตเพื่อนในทุกเรื่องที่เพื่อนตัดสินใจเสมอ หากจะกลับไปเธอก็ยินดีจะกลับไปส่ง
"ไม่...กูตัดสิน
