“โกรธฟ้าเรื่องอะไรคะ ทำไมไม่คุยกันดีๆ ทำไมต้องประชดประชันทำตัวแบบนี้ด้วย คิดเหรอคะว่าทำแบบนี้ฟ้าจะไปจากชีวิตของคุณ ไม่มีทางเสียหรอก” ฟ้าใสกระซิบที่หูของชายหนุ่ม ยิ้มยั่วเมื่อเขาทำท่าจะคว้าตัวเธอก็ถอยหนี ทำให้เขาฮึดฮัดขัดใจ เทพประทานเบือนหน้าหนี เมื่อรู้ตัวว่าถูกยั่วเข้าให้
“ทานข้าวนะคะคุณเทพ เดี๋ยวจะไม่สบายไป ฟ้าไปเอากับข้าวมาให้คุณใหม่”
เทพประทานทำท่าจะเรียกเอาไว้แต่หญิงสาวก็เดินเร็วเหลือเกิน ไม่นานฟ้าใสก็กลับมาอีกครั้งพร้อมถาดอาหาร ทุกอย่างเป็นของโปรดที่เขาชอบทานทั้งนั้น
“ถ้าคุณไม่อยากให้ฟ้าป้อน ฟ้าจะไปยืนคอยตรงโน้นนะคะ คุณทานเองได้นะคะ” ฟ้าใสเกรงว่าเขาจะโมโหเอาอีกถ้าเธอยังอยากจะป้อน จริงๆ มือของเขาก็ปกติดี เธอจึงคิดว่าเลี่ยงไปจะดีกว่า
“ผมบอกว่าไม่กินยังไงล่ะ เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตผมสักที”
“คุณเทพ” ฟ้าใสตกใจเมื่อเขาปัดจานอาหารแตกกระจัดกระจาย
“คุณต้องการอะไร คุณก็รู้ว่าอะไรเป็นอะ
