ความรักคือการเสียสละ
“พี่เทพทานอีกสิคะ ทานไปแค่สองสามคำเอง”
รินลดาพยายามป้อนอาหารให้คนป่วยอย่างเอาใจ
“พี่เบื่ออาหารโรงพยาบาล” เทพประทานเบือนหน้าหนีทำท่าพะอืดพะอม
“งั้นลิลลี่ลงไปซื้อของอร่อยๆ ให้ข้างนอกนะคะ” รินลดาแอบเบ้ปากเล็กน้อยโดยไม่ให้ชายหนุ่มเห็น นี่เธอต้องระเห็จออกไปข้างนอกอีกแล้วเหรอนี่ อากาศก็ร้อน แดดก็แรง ผิวเสียหมด จะเรื่องมากอะไรกันนักกันหนานี่ ทำไมดูแลคนป่วยถึงได้ยุ่งยากเหนื่อยหน่ายและน่าเบื่ออย่างนี้นะ
“พี่เบื่อกับข้าวโรงพยาบาล พี่อยากให้ลิลลี่ทำให้พี่ทานเอง”
“ลิลลี่ทำอาหารไม่เป็นหรอกค่ะพี่เทพ” รินลดาตอบอย่างหงุดหงิด จะอะไรกันนักกันหนานะ เธอชักจะหมดความอดทนกับเขาแล้วจริงๆ
“งั้นพี่ก็ไม่กิน พี่อยากกินอาหารที่ว่าที่เจ้าสาวของพี่ทำให้”
“ทำไมเรื่องมากแบบนี้นะ” รินลดาหันไปบ่นอย่างไม่สบอารมณ์
“อ้าว... เด็กๆ ทำอะไรกันจ๊ะ” คุณนิดามาพร้อมกับผลไม้และของบำรุงอีกมากมาย
“กำลังใ
