ไม่นานเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ฟ้าใสเหลือบมองโทรศัพท์ของตนเองก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นปลายสายเป็นเบอร์โทรของเทพประทาน หัวใจเธอมันเต้นแรงขึ้นอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่เธอรู้สึกไม่มั่นใจว่าคิดยังไงกับเขาอยู่ แต่พอเขาโทรมา เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นจนเผลอหน้าแดง
“ใครโทรมา แกถึงได้ทำหน้าแบบนี้” ปาริชาติมองสีหน้าของเพื่อนสาวด้วยความสงสัย
“คุณเทพน่ะ ฟ้าขอตัวก่อนนะ” ฟ้าใสเลี่ยงออกมาก่อนจะกดรับสายที่กระหน่ำโทรเข้ามา
“ทำไมรับโทรศัพท์ช้านัก” เสียงที่วางอำนาจมาตามสายทำให้ฟ้าใสผ่อนลมหายใจออกหนักหน่วง เอาแต่ใจสุดๆ ไปเลย!
“คุณมีอะไรหรือคะ” เธอถามกลับพยายามให้ใจเย็นที่สุด
“ผมไม่มีอะไรก็โทรหาแฟนตัวเองไม่ได้หรือไง” เขาถามกลับนึกน้อยใจนิดๆ
“คุณอย่ารวนสิคะ ที่ฟ้าถามว่าคุณมีอะไร ก็ถามตามมารยาทเพราะโทรมาก็ต้องมีอะไรสักอย่าง”
“ใช่ ผมคิดถึงคุณ” คราวนี้คนที่นิ่งอึ้งไปคือฟ้าใส ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ เธอคิดว่าจะใจ
