“เวลาเหนื่อยๆ จะมาที่นี่” เทพประทานละเอาไว้ว่าเขาชอบมาที่นี่เวลาทะเลาะกับมารดา มันไม่ใช่เรื่องดีนักที่จะพูดเรื่องของมารดาให้หญิงสาวฟัง ไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่ท่านเป็นบุพการี อย่างไรเสีย เขาไม่เคยโกรธเกลียดมารดาสักครั้ง ไม่ว่าท่านจะบังคับยังไง ยังเคยคิดว่าหากเขาไม่ใช่ลูกคนเดียว ท่านจะคาดหวังกับเขาแบบนี้หรือเปล่า บางทีเขาอาจจะได้ใช้ชีวิตอิสระอย่างที่ต้องการบ้างก็เป็นได้
“คุณคงทำงานเหนื่อย เพราะทำธุรกิจหลายอย่าง” ฟ้าใสเดาเอาจากข้อมูลที่เพื่อนๆ เคยคุยให้ฟัง
“ผมดูแลต่อจากคุณพ่อทั้งหมด แต่ท่านยังคอยให้คำปรึกษาผมอยู่เสมอๆ”
“แววตาคุณเอ่อ...” ฟ้าใสตะแคงศีรษะมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ เธอคิดว่าเขาเพียบพร้อมขนาดนี้ แต่ทำไมแววตานั้นถึงได้เศร้าและเหนื่อยล้าเหลือเกิน
“แววตาผมมันเป็นยังไง” เทพประทานเงยหน้าขึ้นถามคนตรงหน้า
“มันดูล้าและก็เศร้า ไม่เป็นตัวของตัวเอง หรือฟ้าคิดมากไปคะ” ฟ้าใสพูดเสียงเบาคล้
