บทที่ 48
สองอาทิตย์ผ่านไปแล้วกับการตามหาอรลออ และในที่สุดเขาก็เจอหล่อน ชายหนุ่มจ้องมองสตรีในชุดฟอร์มของพนักงานเสิร์ฟที่ค่อนข้างจะเปิดเผยทุกสัดส่วนบนเรือนร่างด้วยความเดือดดาล
หล่อนหนีจากเขามาก็เพื่อที่จะมาเดินสะบัดก้น โชว์เนื้อหนังมังสาที่มันควรจะมีเขาคนเดียวที่ได้มองอย่างนั้นหรือ
โทสะร้ายแล่นลิ่วขึ้นสู่ใบหน้า กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกด้วยโทสะ มือใหญ่กำเข้าหากันแน่น ขณะมองร่างอรชรที่ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขม็ง
อรลออหน้าซีดเผือดไม่มีสีเลือดแม้แต่น้อย เมื่อสายตาของหล่อนประสบเข้ากับดวงตาคมกล้าที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดของผู้ชายที่หล่อนไม่มีทางลืมไปจากหัวใจได้เลยแม้แต่ขณะจิตเดียว
เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร... ในเมื่อหล่อนหนีมาไกลถึงชลบุรี
อยากวิ่งหนี... แต่ร่างกายไม่ยอมขยับเขยื้อน มือบางที่ถือถาดบรรจุจานอาหารอยู่เริ่มอ่อนแรงลงทุกขณะ และสุดท้ายมันก็ร่วงลงไปแตกกระจัดกระ
