บทที่ 49
“หลังจากที่ทำให้ฉันวุ่นวายมาครึ่งเดือน... เธอหมดสิทธิ์ที่จะออกคำสั่งกับฉันแล้วล่ะ อรลออ ฉันจะลงโทษเธอให้สาสมกับการที่ทำให้ฉันต้องคลั่งแบบนี้...”
สาวน้อยน้ำตาไหล เบี่ยงหน้าหนีปลายจมูกโด่งที่หมายจะกดลงไปแก้มนวลจนมันพลาดมาลงที่กลีบปากอิ่มแทน ชายหนุ่มบดเคล้าอยู่เนิ่นนาน จนเริ่มรู้ตัวว่าจะอดกลั้นไม่ไหวแน่หากยังดึงดันต่อไป จึงรีบถอนปาก
“คุณน่าจะพอใจนะคะที่อร... ไปซะได้...”
เขาดันร่างอรชรให้นั่งลงบนโซฟาตัวเก่าเก็บข้างๆ ก่อนจะทรุดตัวนั่งตาม “ฉันคงพอใจ หากฉันไม่ต้องการเธอ”
คำพูดของเขาทำให้ภาพวันนั้น วันที่เขาจูบกับผู้หญิงแสนสวยคนนั้นอย่างดุเดือดเลือดพล่านกลับเข้าในหัวอีกครั้ง
“ผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ ลีลาไม่ถูกใจหรือไง ถึงต้องกลับมาหาอร...”
ความน้อยแผ่กระจายเข้าไปในหัวใจอย่างรวดเร็วไม่ต่างจากเชื้อไวรัส และมันก็กำลังเข่นฆ่าอย่างอำมหิต ไร้ความปรานี
“เดซี่ลีลาดีกว่าเธอมาก... แต่หล่อนร้อนเ
