“นะ นาย ไม่เอา หนูไม่ลงไป กลับบ้านเราเถอะนะคะ”
บอกตรงๆว่าเธอไม่ชอบบรรยากาศของที่นี้เลย มันดูน่ากลัว วังเวง เป็นสถานที่อโคจรที่ไม่น่ามาเลย
เธอไม่ยอมลงจากรถ แม้เขาจะเปิดประตูและกดดันให้เธอลงมา หญิงสาวแกะประตูแน่น
”หนูขอโทษ คราวหลังหนูจะไม่โกหกนายอีกแล้ว” เธอยกมือไหว้ แต่ชายหนุ่มเหมือนจะไม่ใจอ่อน เขาอุ้มเธอลงมาจากรถ และปล่อยร่างของเธอลงบนที่นอนอย่างไม่ทนุถนอมเท่าไหร่เลย
“กลัวเหรอ ดีแล้วจะ จะได้หลาบจำ พอใจดีหน่อยก็เหลิง มันใช้ได้ที่ไหนกัน” เขาพูดด้วยสีหน้าดุดันทำให้เธอกลัวเข้าไปอีก ห้องที่เขาพาเธอมา มันมีกระจกเต็มไปหมด และสะท้อนภาพเธอและเขาทุกบาน จนเธอเวียนหัว เหมือนติดอยู่ในเขาวงกต
“นะ นายยยยย หนูอยากกลับบ้าน ฮือออออ!!” เธอพยายามบีบน้ำตาเพื่อให้เขาสงสาร เพราะจากที่อยู่กันมาหลายเดือน เธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนใจอ่อน
“พากลับแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” เขามองเธอในชุดนี้ที่ไม่เคยเห็นเธอใส่มาก่อน มั
