“พริตตี้คนที่สวยๆ ที่ชื่อหวานอยู่ที่ไหน” สิงหราชเข้ามาในโซนแต่งตัวของพนักงานเพื่อมาตามหาน้ำหวาน คนที่เขาคิดว่าน่าจะมี อะไรๆ กับพยัคฆ์
“น้ำหวานไม่ค่อยสบาย กลับไปแล้วค่ะ” เมษาที่เป็นเพื่อนของน้ำหวานเอ่ยตอบเขา ชายหนุ่มกวาดตามองหญิงสาวขึ้นลงเหมือนประเมินเธอเป็นสินค้า จนเมษาถลึงตาอย่างไม่พอใจ
“มีเบอร์ติดต่อเธอรึเปล่า”
“มีค่ะ แต่ไม่ให้ ถ้าสนใจจะจ้างงาน ติดต่อผ่านเอเจอซี่ได้เลยค่ะ แต่ถ้าสนใจอย่างอื่น เชิญป้ายหน้าค่ะ”
เธอพอจะประติดต่อเรื่องราวที่ทำให้น้ำหวานรีบหนีกลับบ้านก่อนได้แล้ว ผู้ชายคนนี้หน้าตาเหมือนนายหัวเสือเป๊ะ แต่ต่างกันตรงที่ นายหัวเสือ ไม่ท่ามากเหมือนอีผู้ชายคนนี้ คนบ้าอะไรแต่งตัวเยอะจัด กลัวคนไม่รู้รึไงว่ารวย ประโคมใส่มันทุกอย่าง เธอมองเขาหัวจรดเท้ากลับบ้างอย่างไม่เกรงกลัว
“ฉันสนใจเพื่อนเธอ ไม่ได้สนใจเธอ”
“ค่ะ ทราบค่ะ แต่เพื่อนหนูเขาไม่สนใจคุณหรอก มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย”
