แผ่นดิน....
พรุ่งนี้ก็ถึงกำหนดกลับแล้ว บอกตามตรงว่าผมไม่อยากกลับเลยถ้าเป็นไปได้อยากอยู่ที่นี่กับกล้วยให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ความจริงก็คือความจริง ถามว่าทำไมตอนแรกผมถึงอยากเอาชนะไม่อยากเสียกล้วยให้ไอ้แดนไทย แต่ดูเหมือนเรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังถ้ากล้วยไม่อยากกลับมาหาผมผมก็ทำอะไรไม่ได้ผมถึงบอกว่าผมอาจจะต้องยอมแพ้ ผมไม่แน่ใจเลยว่าจริงๆแล้วกล้วยยังรักผมอยู่หรือเปล่า ถึงแม้ว่ากล้วยจะยอมมีอะไรกับผมก็ตาม หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพียงความต้องการทางร่างกายก็ได้เหมือนที่ผมเคยรู้สึกกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาก็ได้ คือไม่รักแต่ขึ้นเตียงด้วยกันมีอะไรกัน หรือว่ามันคือเวรกรรมที่ผมต้องชดใช้
"พี่ดินพรุ่งนี้เราก็จะกลับกันแล้วกล้วยอยากไปเดินเล่นที่ชายหาดพี่ไปส่งหน่อยสิ" กล้วยเดินออกมาจากห้องในชุดแซกสีชมพูหวานแหววน่ารัก ผมมองผู้หญิงที่ผมรักที่อีกไม่กี่วันเธอก็จะต้องหมั้นกับผู้ชายอีกคนแล้ว
