ที่จริงควรจะหนีกลับบ้านไปเสียหลังกลับจากห้าง ทว่าฉันกลับรู้สึกอยากเป็นก้างของพวกเขาต่อ เลยตามมานั่งชิลล์ที่ Sky bar ด้านบนโรงแรมพี่บลูเพื่อร่วมดื่มต้อนรับการกลับมาของเธอ ถึงจะบอกว่ามาเป็นก้าง แต่ฉันก็เลือกนั่งตรงโซฟา แทนที่จะเป็นเคาน์เตอร์บาร์รับลมเย็น ๆ จากตึกสูง ทอดมองวิวยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร วิวของฉันตอนนี้มีเพียงหนึ่งชายหนุ่ม และหนึ่งหญิงสาวนั่งคุยกันกระหนุงกระหนิง หัวร้อต่อกระซิกกันอย่างไม่เกรงใจฟ้า เกรงใจทะเบียนสมรสพี่บลูเลย
นี่ถ้าฉันไม่นั่งหัวโด่ตรงนี้ พวกเขาจะเกินเลยกันไปถึงไหนแล้วนะ
หยิบเครื่องดื่มแก้วที่ห้ากรอกเข้าปากรัว ๆ ก่อนแก้วที่หก เจ็ด จะตามมาติด ๆ ฉันเริ่มรู้สึกมึนงงเล็กน้อยสมองคล้ายจะเฉื่อยลง ภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเบลอ อาจจะเพราะพื้นฐานเป็นคนดื่มไม่เก่งอยู่แล้ว พอเจอค็อกเทลเจ็ดแก้วติด ๆ เข้าไป เลยเมาไวกว่าปกติละมั้ง
“อะ หื้ม สวัสดีครับ”
เงยหน้ามองตามเสียงทักทาย ห
