พอเลิกงาน ลมทะเลก็รีบกลับมาบ้าน แต่ทันทีที่รถยนต์จอดสนิทในโรงจอดรถ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน
เมื่อเห็นชื่อที่หน้าจอโทรศัพท์ ใบหน้าหล่อๆ ของลมทะเลก็บูดบึ้งขึ้นมาทันที
“มีอะไรวะ ไอ้กฤษ”
“ทำไมทำเสียงหงุดหงิดวะเพื่อน”
กฤษดาถามแปลกใจมาตามสายสนทนา
“ไม่ค่อยสบายน่ะ จะรีบขึ้นห้องไปพักผ่อน”
“เสียดายว่ะ ว่าจะชวนมึงไปดื่มด้วยกันสักหน่อย”
“กูไม่ค่อยดี มึงไปคนเดียวเถอะ”
ลมทะเลตัดบท พร้อมกับเปิดประตูลงจากรถยนต์ ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่รถยนต์ของกฤษดาแล่นผ่านรั้วบ้านเข้ามาพอดี
“กูมาถึงแล้วว่ะ”
กฤษดาหัวเราะมาตามสาย และก็ทำให้ลมทะเลถึงกับต้องถอนใจออกมาแรงๆ
“มึงจะมาทำไมวะ กลับไปเลย”
“ก็กูมาถึงแล้ว มึงจะให้ทำยังไง แค่นี้นะ เดี๋ยวกูจอดรถก่อน”
กฤษดาตัดสายสนทนา ก่อนจะเลี้ยวรถเข้ามาจอดข้างๆ รถยนต์ของลมทะเล
สองหนุ่มยืนเผชิญหน้ากัน ก่อนที่กฤษดาจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“หน้าบูดเชียว มึง
