“อ๊ะ... คุณลม... เดือนเจ็บ...”
เขากัดเนื้อนุ่มที่คอของหล่อนแรงๆ จนเจ็บลึก น้ำตาไหลออกมา
“ถ้าไม่อยากถูกกัดอีก ก็อย่ายิ้มให้ไอ้กฤษ จำเอาไว้”
“อื้อ... คุณลม... ใจร้าย... อย่าทำอะไรเดือนนะ อื้อ... ปล่อย...”
เมื่อหล่อนดิ้นรน เขาก็รวบสองแขนดื้อดึงของหล่อนขึ้นไปตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ จากนั้นก็จ้องลึกเข้ามาในดวงตาฉ่ำน้ำตาของหล่อน
“จำเอาไว้ รอยยิ้มของเธอ มีไว้เพื่อฉันคนเดียว”
เขา...
เขาหมายความว่ายังไงกันนะ
ในขณะที่สมองของหล่อนกำลังวุ่นวายอยู่กับการหาคำตอบอยู่นั้น ปากจิ้มลิ้มก็ถูกจุมพิตอย่างเร่าร้อน
อา...
สีขาวโพลนกลืนกินทุกอณูเนื้อในสมองของหล่อนอีกครั้ง และยิ่งเขาขยับปากบดขยี้แบบนี้ ลิ้นช่ำชองตวัดรัดรึงด้วยลีลาเช่นนี้ ทุกสติของหล่อนก็พร้อมที่จะแตกสลายจางหายไป
“อืมมม หวานจัง...”
หลังจากจูบปากของหล่อนจนบวมช้ำ เขาก็เอ่ยชื่นชมชิดกลีบปากสาว และก็เริ่มปลดเปลื้องชุดนอนของหล่อน
“จำเอาไว้นะ เธ
