“เธอนี่มัน...”
เขาเหมือนคิดคำด่าหล่อนไม่ออก จึงหยุดพูด แต่สายตาจ้องมองแผลที่หัวเข่าทั้งสองข้างของหล่อนตลอดเวลา
“ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล”
“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะคุณลม...”
หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน แต่คนตัวโตไม่ยอมให้ใครขัดใจแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาเอาชนะทุกคนด้วยความดื้อรั้นเหมือนเคย
“เธอต้องไป นี่คือคำสั่งของฉัน”
จบคำพูดดุดัน ร่างของหล่อนก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย
“คุณลมคะ... เดือน... ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ พรุ่งนี้ก็น่าจะดีขึ้นแล้ว”
“อย่าพูดมาก ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
แล้วเขาก็อุ้มหล่อนออกมานอกบ้าน ตรงไปยังรถยนต์คันงามของตัวเอง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบวิ่งมาเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งข้างคนขับให้อย่างรู้หน้าที่
ลมทะเลวางหล่อนลงบนเบาะรถด้วยความอ่อนโยนจนน่าแปลกใจ และเขาก็หันไปถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ปิดประตูรถ
“ใครขับรถเฉี่ยวสกาวเดือน”
“ผมไม่มั่นใจนะค
