"อื้ออ!" กลิ่นฉุนของกระเทียมที่กำลังถูกผัดในน้ำมันร้อนๆ ทำคนตัวเล็กนิ่วหน้า
เปี่ยมรักยกมือขึ้นป้องปาก อาการคลื่นไส้และอยากปลดปล่อยมวลของเหลวออกมาทางช่องปากเกิดขึ้นกระทันหันจนพาลให้หนุ่มๆ รอบตัวตื่นตัวตาม
"เป็นอะไรรึเปล่ารัก เหม็นอาหารเหรอ" มือหนาวางหมับที่ศีรษะทุยเล็ก ดวงตาคมกริบจ้องมองเมียสาวอย่างห่วงใย
"อยู่ดีๆ ก็เหม็นกระเทียมค่ะ"
"เหม็นเหรอเจ้ ภูว่าหอมออกนะ" ภูพิงค์เลิกคิ้วพลางทำจมูกฟุดฟิดสูดดมกลิ่น
"หรือเมื่อคืนนอนน้อย เช้ามาฉันยังกวนซ้ำรึเปล่า"
"เฮีย" คนตัวเล็กหรี่ตา มือเรียวไขว่คว้าก่อนจะขยุ้มที่ท่อนขาแกร่ง แก้มนวลเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำแทบจะทันที
"ทำไมต้องนอนน้อยวะเฮีย กวนซ้ำตอนเช้านี่หมายความว่าไง" ภูพิงค์หูดีไม่ได้มีท่าทีว่าจะปล่อยผ่านง่ายๆ
"เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กแก่แดดเงียบไปเลย"
"ปั่ดโถ่เอ้ย! เอะอะสะกิดแบบนี้ก็ไม่ไหว เจ้ก็ใจดีจนเฮียได้ใจ หูไงเจ้หู เจ้บิดเข้าไปแรงๆ เฮียจะไ
