แต่ฉันเจ็บ ฉันกลัว ฉันไม่ไหว...
684 คำ
“ไม่ต้องห่วง ฉันสาบานว่าฉันจะไม่จูบเธอหรอก มีเพียงสิ่งเดียวในร่างกายของฉันที่จะสัมผัสกับร่างกายของเธอ ซึ่งมันอาจจะน่ากลัวกว่าอุปกรณ์ทุกชนิดที่เธอเห็นภายในห้องนี้ก็ได้ อ้อ...ที่เธอเห็นมันเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นเองนะ เพราะฉันยังมีของเล่นอีกเพียบ ซ่อนอยู่ด้านหลังของทุกฝาผนังในห้องนี้ หรือแม้แต่ใต้เตียงที่เธอนอนอยู่ บนพื้นใต้เท้าของฉัน”
แววตาของหญิงสาวบ่งบอกว่ากำลังหวาดกลัวและวิตกกังวลอย่างหนัก นั่นเพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองนอนอยู่บนเขียงมากกว่าบนเตียงเสียแล้ว เขาจงใจเผยตัวตนที่ซ่อนเร้นออกมาเพื่อกระตุ้นความกลัวของเธอให้ท่วมท้นทบทวี เขากำลังทำให้เธอกลายเป็นเหยื่ออันโอชะที่ไร้ทางต่อสู้
“อื้อ...อื้อ...” เสียงร้องอู้อี้ในลำคอของเธอทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น และการดิ้นรนพยายามสุดชีวิตเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการแสนร้าย ทำให้เขาเลือดลมสูบฉีดในทุกย่างก้าวที่เดินเข้าหาเตียง
“ชู่ ใจเย็น ๆ ไม่มีอะไรหรอก” เขาบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ไร้อารมณ์ทุกชนิด สายตาเย็นชาดูถูกจ้องมองเธอเหมือนเป็นขยะชิ้นหนึ่ง “ทนเจ็บนิดหน่อยนะ แต่รับรองว่า...เธอจะไม่เสียเลือดแม้แต่หยดเดียว”
“อื้อ.....” เธอส่ายหน้าบิดกายต่อต้าน
“ฮึ!” เขามองดุขณะเงื้อมือที่ถือแส้หนังขึ้นกลางอากาศแล้วฟาดลงบนเตียงเฉียดใกล้กับร่างของเธออย่างจงใจแกล้งให้เธอขวัญผวา ซึ่งมันก็ได้ผล เธอร้องลั่นจนเอ็นผุดเต็มลำคอทีเดียว
“อื้ออออ” เธอร้องไห้น้ำตาไหลพราก ส่ายหน้าดิกพร้อมกับดิ้นส่ายบ่ายหนีอย่างสุดกำลัง หากปากเธอไม่ถูกปิดคาดเอาไว้ เธอคงจะแหกปากกรี๊ดลั่นไปทั้งคฤหาสน์แล้ว
“มองหน้าฉันสิ มองหน้าฉันเดี๋ยวนี้!” เขาตวาดลั่นจนทำให้เธอตกใจตัวสั่น สายตาหวาดกลัวเหลือบมองหน้าเขาอย่างอ้อนวอนขอร้อง
“ระหว่างที่สนุกด้วยกัน เธอจะต้องมองหน้าฉันตลอดเวลา เข้าใจมั้ย”
“อือ” เธอพยักหน้าหงึกหงัก แต่น้ำตาไหลไม่หยุด
“ดีมาก”
เขาเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง แล้วฟาดลงมาบนร่างกายของเธออย่างเร็วจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน จากนั้นเขาก็ฟาดอีกหลายครั้งจนกายสาวแดงเรื่อ เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความเจ็บปวด
กายสาวบิดบ่ายไปมาด้วยความเจ็บปวดและทรมาน เสียงร้องในลำคอดังคล้ายกับเสียงหายใจรุนแรงของคนที่กำลังจะขาดใจตายในไม่ช้า ดวงตาชุ่มน้ำอ้อนวอนร้องขอชีวิตจนทำให้ชายหนุ่มเกิดความเซ็งในอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก เขาไม่ปรารถนาน้ำตาของหญิงสาว เขาเพียงต้องการสายตาแห่งความหวาดกลัวและความขยะแขยงเกลียดชังเท่านั้น
“อะไรกัน นี่เธอร้องไห้เหรอ!”
“ฮือ...”
“บ้าชะมัด!” เขาหายใจแรงบ่งบอกว่ากำลังอารมณ์เสียขั้นสุด ขณะดึงผ้าปิดปากของเธอออก
“ขอโทษค่ะคุณคีย์ แต่ฉันไม่โอเคกับแบบนี้จริงๆ เรามามีความสุขกันอย่างปกติเถอะนะคะ”
“อย่างปกติ หมายความว่าไง”
“ก็...เหมือนคนทั่วไปน่ะค่ะ ฉันรับรองเลยว่าฉันจะบริการคุณอย่างดี จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”
เขาหัวเราะหึ ๆ อย่างหยามหยัน “ก่อนจะมา คุณไม่ได้อ่านในสัญญาเหรอ?”
“ฉันอ่านค่ะ แต่ในนั้นระบุว่า แค่ใช้อุปกรณ์ ฉันคิดว่ามันก็แค่...”
“แค่อะไร!”
เขาตวาดลั่น เธอตกใจสะดุ้งโหยง วินาทีนี้กลัวเขามากกว่าอุปกรณ์ทรมานพวกนั้นเสียแล้ว
“แค่เครื่องมือที่ช่วยกระตุ้นอารมณ์น่ะค่ะ ไม่ใช่เครื่องมือทรมานแบบนี้ ฉันกลัวค่ะ ฉันกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว คุณอย่าล้อเล่นแบบนี้เลย”
เขาพยายามใจเย็นอย่างถึงที่สุด “ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัว มันไม่เจ็บจนถึงขั้นทำให้คุณเสียเลือดหรอก”
“แต่ฉันเจ็บ ฉันกลัว ฉันไม่ไหว...”
- ผู้เขียน
