ล่ามโซ่หัวใจอสูร

ความลับของซาตาน

“แต่คุณรับเงินไปแล้ว! แล้วไง คุณจะเบี้ยวไม่ยอมทำงานอย่างนั้นเหรอ!”

“ฉันขอร้องล่ะค่ะ เรามีเซ็กส์กันทั้งคืนก็ยังได้ แต่ฉันรับแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ ฉันทำไม่ได้ค่ะ”

เธอก็เหมือนผู้หญิงหลายคนที่มาที่นี่ ไม่อาจยอมรับรสนิยมของเขาได้ แต่พยายามเสนอตัวจะนอนกับเขาเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่าปรับตามสัญญา มีเพียงผู้หญิงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยอมให้เขาเล่นสนุกด้วยจนจบเกมเพราะจำเป็นต้องใช้เงินก้อนโต แต่ก็ไม่มีสักรายที่กล้ากลับมารับงานรอบสอง ไม่มีเลยสักคน

“ไปซะ!! ไป!!!”

คฤหาสน์กลางหุบเขาตั้งอยู่ในอาณาจักรของตระกูลวนาวัฒนา ซึ่งครอบครองที่ดินหลายพันไร่ในอำเภอเขาใหญ่ โดยดำเนินกิจการทางด้านเกษตรหลากหลายรูปแบบ แต่เน้นการปลูกองุ่นเป็นหลัก

ไร่ภูผาวนาเป็นของคนตระกูลวนาวัฒนา แต่คฤหาสน์ทรงยุโรปอันงดงามและเต็มไปด้วยมนต์ขลัง แห่งความลึกลับที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางหุบ ถูกปกครองและดูแลโดยลูกชายคนเล็กของตระกูล ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าผู้สวมหน้ากากทองคำเป็นเอกลักษณ์

คนงานนับพันในไร่ภูผาวนาต่างรู้กันดีว่าคุณอาคิราเปรียบเสมือนพระเจ้าของไร่แห่งนี้ คำสั่งของเขาคือกฏหมายที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม ความต้องการของเขาคือคำพิพากษาสูงสุด ไม่ว่าเรื่องนั้นจะถูกหรือผิด เขาจะต้องได้ในสิ่งที่เขาปรารถนา

“คฤหาสน์สวยมากจริง ๆ เหมือนคฤหาสน์ในยุโรปเลย อยากเข้าไปดูใกล้ ๆ จัง” มาลินณาบอกเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้น ขณะยืนอยู่ด้วยกันในแปลงองุ่นแดงสำหรับทำไวน์ ซึ่งสามารถมองเห็นคฤหาสน์ท่ามกลางสายหมอกได้อย่างงดงามราวกับภาพวาดของจิตรกร “ข้างในคงสวยและอลังการมาก ๆ เลยนะ”

“แกเห็นกำแพงคฤหาสน์มั้ยฟ้า” เพื่อนรักถามเธอด้วยน้ำเสียงปกติ ไร้ความตื่นเต้น ขณะทำการตรวจเช็คค่าความหวานของผลองุ่นตามหน้าที่รับผิดชอบ

“เห็นสิ ทำไมเหรอ?”

“แกห้ามเข้าใกล้กำแพงนั่นเด็ดขาด”

“อ้าว ทำไมล่ะ?”

“เป็นคำสั่งของคุณอาคิรา เจ้าของคฤหาสน์ ห้ามคนที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าใกล้กำแพงเกินสิบเมตร อย่าว่าแต่เข้าไปข้างในเลยแก แค่นอกกำแพงยังยาก เลิกฝันซะเถอะ อย่างแกไม่มีทางได้เหยียบเข้าไปหรอก ขนาดฉันทำงานที่นี่มาสี่ปี ฉันยังไม่เคยได้เห็นประตูรั้วเลย”

“ขนาดนั้นเชียว กำแพงทำจากทองรึไง...แล้วมีใครบ้างที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในคฤหาสน์ได้”

“ก็ต้องเป็นคนที่คุณอาคิราอนุญาตน่ะสิ ส่วนคนงานในไร่ก็ต้องระดับหัวหน้าขึ้นไป แต่ก็ต้องขออนุญาตทุกครั้ง ไม่ใช่ว่าจะสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปได้ คุณอาคิราเธอหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก รักความเป็นส่วนตัวที่สุด เขาไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งแถวนั้น โดยเฉพาะในป่าต้องห้ามที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ ส่วนนั้นก็เข้าไม่ได้เหมือนกัน เป็นเขตหวงห้าม”

มาลินณาฟังนันทร์เนตรเพื่อนรักสมัยมหาวิทยาลัยเล่าด้วยความสนใจ โดยเฉพาะเรื่องของไฮโซคีย์หรือนายอาคิราจอมเย็นชา บุคคลที่เธอเฝ้าติดตามเรื่องราวของเขามาตลอดหลายปี

“ข่าวลือเกี่ยวกับเขาคงจะมีมูลความจริง” เธอจงใจเปิดประเด็นเกี่ยวกับข่าวลือเพราะอยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติมจากเพื่อนรัก ซึ่งเป็นแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ เพราะบิดาของนันทร์เนตรเป็นหัวหน้าคนงานคนปัจจุบันที่ทำงานในไร่แห่งนี้มาเกือบสิบปี เขาถือเป็นอีกหนึ่งบุคคลที่ทำงานใกล้ชิดเจ้านาย “เขาถึงไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เขตของเขา มันจริงใช่มั้ย ที่คนเขาพูดกันว่าเขาคือปีศาจในร่างมนุษย์ ใบหน้าของเขาเละเทะเกินจะเยียวยา”

“ชู่!” นันทร์เนตรรีบปรามเพื่อนอย่างรนราน ตีได้จะตีให้เจ็บ โทษฐานที่ปากพล่อย “อย่าพูดเสียงดังไปสิ คนงานอยู่กันเยอะแยะ คนงานพวกนี้ถึงจะกลัวเขามาก แต่ก็ไม่มีใครเกลียดเขาสักคน ถึงแม้เขาจะดุและเย็นชาเหมือนพวกซอมบี้ แต่เขาก็เป็นเจ้านายที่ดี มีความยุติธรรมและเมตตากับคนงาน”

“รู้แล้วค่ะว่าคนงานทุกคนรักเจ้านายมาก คราวหลังจะระวังปากให้มากกว่านี้” มาลินณาพูดพลางแหงนหน้ามองไปยังคฤหาสน์สีขาวด้วยความสนใจ เธอคิดว่าความลึกลับของมันหอมหวานกว่าความสวยเสียอีก “แล้วแกเคยเห็นหน้าเขามั้ยเนตร?”