เห็นท่าทางดิ้นรนต่อสู้ของหล่อนแล้วคีธได้แต่นึกขันปนเยาะหยัน...นี่เพิ่งผ่านมาไม่กี่วันหล่อนก็อยากหลุดพ้นจากสภาพผู้หญิงของเขาเสียแล้ว ช่างไม่มีความอดทนเอาเสียเลย...
“อย่างนั้นหรือ...เธอคิดว่าเธอจะไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือการะบุหนิง” คีธก้มหน้า พูดชิดริมฝีปากหล่อนราวกับข่มขู่
คราวนี้การะบุหนิงจ้องมองดวงหน้าเย็นชาและดวงตาคมกริบคู่นั้นไม่หลบ หล่อนตอบอย่างที่ใจคิดโดยไม่แคร์เลยว่ามันจะทำให้ตนเองตกที่นั่งลำบากมากกว่าเดิม ด้วยคำพูดที่ทำให้เพลิงโทสะของคีธโหมกระหน่ำและผลเสียของมันก็จะทำให้หล่อนประจักษ์ชัดในไม่ช้านี้
“แน่นอน...ฉันคิดทุกลมหายใจเข้าออก”
“แต่นั่นเป็นเรื่องของอนาคตที่ฉันไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องไปกังวลถึงมัน” คีธส่งยิ้มให้หล่อนนุ่มนวล ทว่าน้ำเสียงดุดันเด็ดขาด “ฉันคิดแค่ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ว่าเธอจะไม่มีทางได้ก้าวออกไปจากห้องนี้เพื่อไปหาผู้ชายหน้าไหนอีกเด็ดขาด!”
การะบุหนิงไม่เคยรู้มาก่อน
