พอคล้อยหลังจาร์เร็ตไปเท่านั้น แมทธิวก็เปิดประตูห้องพักของคีธที่ตนเองเพิ่งเดินออกจากห้องนั้นมาอีกครั้ง ทำให้คีธเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแปลกใจที่เห็นว่าเขาย้อนกลับมาอีก
“อ้าว แมทว่าไง”
“มีคนต้องการพบคุณดอกแก้วครับ” แมทธิวตอบตรงๆ ซึ่งสร้างความฉงนให้แก่คนฟังมากยิ่งขึ้นไปอีก
“หืม? ใครกัน?”
“ไม่ทราบครับ” เขาส่ายหน้าก่อนจะเสริมต่อไปว่า “ผมกำลังให้จาร์จับตาดูอยู่ แต่ถ้าจะให้เดา คงเป็นคนที่รู้จักคุณดอกแก้วพอสมควร เพราะเรื่องที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่กับคุณไม่ใช่เรื่องเปิดเผยนัก”
“อืม...มันก็เดาได้ไม่ยากน่ะนะ” คีธพูดขึ้นมาบ้าง ถึงจริงๆ เรื่องนี้มันจะยังมีคนรู้ไม่กี่คนก็ตาม “แต่เราจะเสียเวลาเดาทำไม บอกจาร์เร็ตให้พาตัวคนพวกนั้นขึ้นมาได้เลย” คีธเอ่ยอนุญาต อยากจะรู้เหมือนกันว่าใช่คนที่เขาคิดถึงหรือเปล่า
“ครับ”
แมทธิวรับคำ แล้วเดินออกไปจัดการตามที่คีธสั่งแต่โดยดี
คีธเดินเข้ามาภายในห้องนอนของตนเอง
