เมื่อเข้าไปในห้องพักของผู้เป็นย่า การะบุหนิงกลับพบว่าท่านกำลังตื่นอยู่ หล่อนก้าวเท้าเข้าไปหาคุณหญิงกาหลงด้วยฝีเท้า
แผ่วเบา
“คุณย่า...แก้วได้ยินมาว่าคุณย่าไม่สบาย” หล่อนไต่ถามท่านด้วยน้ำเสียงและสีหน้าแสดงความเป็นห่วง ขณะที่คุณหญิงกาหลงพอรู้ว่าเป็นใครมาหาก็กวักมือเรียกให้หญิงสาวเข้ามานั่งใกล้ๆ
“มาใกล้ๆ สิ...เป็นยังไงบ้าง หายไปเป็นเดือนเลย สบายดีหรือเปล่า”
“แก้วสบายดีค่ะคุณย่า คุณย่าละคะทำไมจู่ๆ ถึงล้มป่วยได้”
“คนแก่ก็อย่างนี้แหละ” ท่านยอมรับด้วยน้ำเสียงปรกติ “แถมช่วงนี้อากาศแปรปรวน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวก็เลยพานไม่สบายเอา”
“คุณย่ารักษาตัวดีๆ นะคะ” การะบุหนิงบอกท่านอย่างเป็นห่วง “เพราะแก้วคงไม่มีโอกาสได้มาดูแลคุณย่าด้วยตัวเองอีกแล้ว”
“ไฮ้! พูดอะไรแบบนั้น แม่แก้วก็ไม่ได้ไปไหนไกลนี่นา อย่าพูดอะไรเป็นลางแบบนี้สิ” ได้ฟังหลานสาวพูดผิดหูเช่นนี้ท่านก็รู้สึกไม่ชอบใจ คุณหญิงกาหลงรู้สึกใจหายวาบ รา
